Dit project is in april 2010 gestart met subsidie van Stichting DOEN
Fotograaf Sergio Gridelli en regisseur Nienke Rooijakkers volgen een jaar lang vijf braakliggende veldjes in de stad Amsterdam waar omwonenden zonder officiële toestemming zelf op hebben ingegrepen; met een reeks exposities in de openbare ruimte én een verhalenwebsite doen zij het hele jaar verslag en proberen zo de discussie aan te zwengelen rondom (groene) ruimte in de stad. http://www.vergetenveldjes.nl
Bekijk de Pitch van Nienke Rooijakkers tijdens Kom je ook? 2:
Gridelli en Rooijakkers kiezen vijf lege veldjes, verspreid over de stad Amsterdam, waar omwonenden zelf een tijdelijke tuin, speelplek, 'ruige' natuur, recreatieplek of nog iets anders van hebben gemaakt. Gridelli volgt de plekken met zijn camera, Rooijakkers verzamelt de verhalen van omwonenden en belanghebbenden die rondom de plek leven. Via openbare exposities, beginnend met een twee weken durende expo in MUPI's ('Mobilier Urbain à Publicité Illuminé', oftewel straatmeubilair in de vorm van verlichte reclamezuil) door de hele stad. Daarna volgen peperbussen, stadsdeelkantoren, de entree van een woningbouwvereniging, de wachtkamer van een architectenbureau... plekken die bij het onderwerp aansluiten en/of de openbare ruimte als geheel bespelen. Grafisch vormgever Daniëlle de Boo zal de affiches ontwerpen, tevens ontwerpt zij het concept voor de openbare exposities.
Tegelijk met de eerst expo gaat een website online waar de veldjes nader in beeld worden gebracht en de verhalen van de gebruikers, omwonenden en belanghebbenden beuisterd kunnen worden. Rooijakkers monteert interviews tot puntige audiofragmenten. Beeld en geluid geven samen een beeld van wat leeft rondom de plek, wat de zorgen zijn en waarvan gedroomd wordt. De website biedt de bezoeker ook de mogelijkheid om zelf een verhaal achter te laten.
Voor het project willen de makers samenwerken met zgn. 'stadspartners': instellingen die zich verbonden voelen met het thema. Zij 'hosten' het project: ze ondersteunen bij de research, bieden expositieplekken en geven naamsbekendheid aan het project. Er zijn reeds gesprekken gaande met De Tolhuistuin, Woningbouwvereniging Ymere, De Noorderparkkamer en Koers Nieuw West.
‘Vergeten veldjes’ ambieert meer te zijn dan een kunstproject alleen. Het project wil de ogen openen van bewoners, bezoekers én stadsplanners voor stukjes stad van onverwachte schoonheid en inventiviteit. Tegelijk willen de makers aanzetten tot creativiteit en op een laagdrempelige manier bouwen aan een gemeenschap die zich verantwoordelijk voelt voor de ontwikkeling van de stedelijke leefomgeving.
Wij houden van wonderlijke initiatieven - die gewoonweg opduiken in het dagelijks leven en ook zomaar weer verdwenen kunnen zijn. Wij willen ze (een beetje) bewaren. Bovendien - wij denken dat dit soort initiatieven iets zinnigs te vertellen hebben - met dit platform willen we luis in de pels zijn van allen die denken en beslissen over de inrichting van de 'leefbare stad'.
‘Vergeten veldjes’ richt zich in eerste instantie op een brede groep Amsterdammers. Door de keuze voor exposities in de openbare ruimte maakt iedereen die in de stad rondloopt kennis met het project.
De website richt zich een meer toegespitste doelgroep: buurtbewoners en (doorsnee) Amsterdammers die privé of professioneel geïnteresseerd zijn in de inrichting van hun leefomgeving
Daarnaast zoeken de makers zoals eerder gezegd de samenwerking én aandacht van instellingen aan de andere kant van het spectrum: woningbouwverenigingen, architectenbureaus, planners, regelgevers...
Door het openbare karakter van 'Vergeten veldjes' wordt een groot publiek aangesproken - waarvan een aanzienlijk deel niet vaak met kunst in aanraking komt. Een deel van hen zal zelfs persoonlijk uitgenodigd wordenmee te werken en vorm te geven aan het project.
De manier waarop bij dit project openbare expositie en verhalenwebsite aan elkaar gekoppeld en met elkaar verweven zijn bestaat naar ons weten niet. Het zal ongetwijfeld (ook voor ons) een nieuwe, deels onbekende manier van werken opleveren. Ook zal op een andere manier dan voor ons gebruikelijk, moeten worden nagedacht over naamsbekendheid geven aan dit project.
Zonder web2.0 geen community, geen gesprek - dat zo breed kan worden ingezet.
De kracht van het plan - met ons 'kunstenaars'oog aandacht vragen voor ongebruikelijke initiatieven, verhalen los krijgen over de gedroomde stadsomgeving en zo werken aan een community die ook nog iets in beweging kan zetten - is tevens onze achilleshiel. Het is ambitieus en misschien wel iets te... Het is in ieder geval zoeken naar een goede strategie die helpt om de website levend te houden, zodat onze pre-occupatie ook werkelijk meer oplevert dan het tonen ervan.
Wat dat betreft mag het plan zeker nog wel eens onder de loep genomen worden.
