Kinderen proberen zelf het verhaal achter een historische bron te ontrafelen. Op een website staan foto’s van intrigerende oude ansichtkaarten. Ze zijn in het Nederlands geschreven, verstuurd voor 1945 en bevatten een combinatie van tekst en beeld die vragen oproept. Over de achtergrond van de kaart is nog niets bekend.
Bekijk de pitch van Ernst Spek tijdens Kom je ook? 2:
Een schoolklas of werkgroep kan een kaart kiezen, die vervolgens opent in een eigen projectpagina. De kinderen worden uitgedaagd om zoveel mogelijk over de achtergrond van de kaart te weten te komen. Waarom zou de verzender in dat jaar in dat land of op die plaats zijn? Bestaat het adres nog? Wat zou het beroep van de afzender geweest kunnen zijn? Wat is de relatie tussen de verzender en geadresseerde? Enzovoorts…. De leerkracht en de klas kunnen het onderzoek zo ver voeren als ze zelf willen. Associeren, fantaseren en kennis opdoen over de periode waarin de kaart is verstuurd zijn belangrijker dan dat het werkelijke verhaal achter de kaart ook echt wordt gevonden.
Iedere groep werkt met een unieke kaart. Het is ook voor het eerst dat iemand probeert meer over de kaart te weten te komen. De deelnemers kunnen zelf de projectresultaten uploaden en de pagina’s van andere groepen bekijken. In een verhalenwedstrijd mag ieder kind ook het mogelijke verhaal achter de kaart vertellen, het mooiste verhaal wordt aan de pagina gelinkt. Bezoekers van de site kunnen op iedere projectpagina reacties of tips achterlaten.
De bedoeling is dat het project uiteindelijk resulteert in een tentoonstelling of publicatie, waarbij de de originele kaarten worden gecombineerd met de teksten en verhalen van de kinderen.
Ik wil bij kinderen de fantasie prikkelen en het enthousiasme oproepen dat je kunt voelen als je in aanraking komt met een oud voorwerp waar allerlei verhalen aan kleven. Ze zelf vragen laten stellen en beantwoorden over cultuurgeschiedenis.
Kinderen.
De doelgroep werkt zelf met een originele bron, waarover nog niets bekend is. Zij zijn eigenlijk de eerste onderzoekers. De deelnemers delen hun associaties en opgedane kennis via een website en expositie met een breder publiek.
In dit project zijn het de deelnemers die online een stukje historisch cultuurgoed kiezen en dat eigenlijk voor het eerst ontsluiten. Zoiets zou moeilijk zijn als je geen nieuwe media kon inzetten. De deelnemers kunnen nu ook zelf hun verhalen, associaties en bevindingen publiceren voor een groter publiek, dat vervolgens weer kan reageren.
Het zou geweldig zijn om een museum als partner te hebben. De expertise is welkom en het is voor de deelnemers inspirerend als hun werk kans maakt om uiteindelijk in een tentoonstelling terecht te komen.
