Na de verhalen van Bram en Kees al vaak gehoord te hebben moest ik er dit jaar geheel vrijwillig aan geloven. Met Bram de afgelopen maand een paar stukken van het traject in fases verkend zodat we de route van Middelburg tot Amsterdam aardig op het netvlies hadden staan. Er minstens bijblijven tot aan Middelburg was dan ook het devies en mijn doelstelling:….uitrijden!
Op de dag van de waarheid begon ik toch lichtelijk nerveus te worden. Is er eten geregeld op de checkpoints, zijn de buitenbandjes nog goed, remblokjes toch maar even vervangen,… en wat wordt het weer. Toch niet de voorspelde (draaiende) tegenwind en flinke hoosbuien! Rugzakje meenemen of de zakjes mijn shirt vol proppen?.....En intussen veel spijt van het doorzakken tijdens koninginnenach....En hoe voel ik me na 300 km? De langste tocht die voorheen gemaakt had. Kan ik de concentratie wel volhouden…val ik uit verveling niet in slaap?....Erg rustig was ik niet voor de start.
Maar ja, de koers. Met lekker weer vertokken we naar de Nes a/d Amstel al waar na een plaspauze we dus van start mochten gaan. Bram en ik waren even lekker aan het keuvelen totdat we in verte al een groep van ca 10 man zagen rijden…...Erg hard werd er gelukkig nog niet gereden door de kopgroep zodat we vlot konden aansluiten. Met Gijs als navigator en Paul en Cycloners aan het kanon reden we vlotjes richting Rotterdam. Bij de Rotte ging het dan toch even mis. Bij een vernauwing kwam een auto ons tegemoet en kwam ik met mijn voorwiel licht in aanraking met het achterwiel van Ruben…..en bats….daar lag ik dan op het asfalt met een brandende bil. Na de tattooshop en de volkstuinen via de Maastunnel op weg naar Stellendam.....Bram, Ruben, Nick en Eddy rouleerder er flink op los en het tempo werd even flink opgevoerd. Snelheden waarbij ik het wel laat om over te nemen zo vroeg in de tocht. Voor mij bleef het beperkt tot volgen, reageren en overleven. Na de reeds genoemde crash van Bram en Nick werd er vlak voor Stellendam weer flink op het gaspedaal gedrukt. De Cycloners vonden het groepje blijkbaar nog te groot zodat er nog een paar af wapperden. Ik voelde mij intussen steeds warmer worden. Had ik teveel aan, werd de motor oververhit of waren dit beginnende ziekteverschijnselen…in Middelburg maar een Ibuprofen naar binnen werken.
Met name Nick kende de omgeving goed en had er hier flink zin in. Mijn vermoeden kwam uit dat op de keringen nog wel wat geprobeerd werd maar gelukkig was ik hier sterk genoeg om mijn plekje te verdedigen in de kopgroep. Het was donker en heb de snelheden niet kunnen zien maar hard ging het zeker toen we bij Neeltje Jans omhoog gingen….
En net voor middernacht arriveerden we in Middelburg waarna we na een twitpic ons lekker mochten opwarmen in een gezellige garage met broodjes zalm, quiche, hartige taart, soep, pastasalade…….geweldig!
Vlak voordat we weg gingen kwamen Frans, Paul, Gijs, Bart en Michael ook weer aanwaaien. Frans besloot na wat naar binnen gewerkt te hebben direct met ons mee te gaan zodat we met z’n tienen richting Breda zouden vertrekken. Wat een eind in het donker…..Bram en Ruben die een vast stevig tempo hadden en kilometers achterelkaar op kop hard doorhaalden….de pilletjes deden wel langzaam hun werk en begon mij wat beter te voelen en meer praatjes te krijgen. In de omgeving van ‘geen idee’ werden nog even aangehouden door de politie die ons wees op een waardeloos fietspaadje terwijl we het zo naar ons zin hadden op het lekkere asfalt…..Frans stond al een paar keer op breken maar kon bij een kruising steeds weer aansluiten, In Breda stondpasta stond al lekker een tijdje te pruttelen op een vuurtje toen we daar aankwamen en een zieke Andries moesten achterlaten. Bij de stop ontdekte dat ik bij de valpartij toch een slag in mijn voorwiel had opgelopen en een remblokje heel licht aanliep.
Na Breda ging ik mij zelf afvragen wat voor klassering er voor mij in het verschiet zou liggen. Bram en Ruben waren gewoonweg veel te sterk en als ik al tot Amsterdam bij hun in het wiel zou blijven plakken, zou ik niet eens willen strijden voor de overwinning. Na Waspik maakte Mathijs ook een steeds sterkere indruk en ach, mijn doel, het uitrijden van de tocht was toch mijn primaire doel. Voorzichtig durfde ik dan ook de eerste stukjes kopwerk te verrichten.
Aangekomen in de kelder van Den Bosch heb ik wat pannenkoeken eigenhandig gevuld met kitkat en twixjes (als je honger hebt werk je alles naar binnen). . bleek ik mij wat teveel volgepropt te hebben…..Maar ja, nog maar 110 km….met tegenwind en de eerste regenbuien op komst hadden we toch moeite om de warme kelder te verlaten. De pauzes werden bij elk checkpoint ook steeds langer en Nick gaf er dan ook de brui aan. Direct bij het verlaten van Den Bosch was er bij Eddy en Frans er ook het beste vanaf en gingen we met z’n zessen door naar de Oudwijkerdwarsstraat in Utrecht. En steeds vroeg ik mij af wanneer er weer een aanval zou komen. Bij het verlaten van Utrecht kwam het er (eindelijk) van. Ik zat bij Ruben in het wiel en voorin voerde Bram de Vos het tempo op en op dat moment kreeg Bram pech. Ik twijfelde even vroeg aan Bram wat er was en er lag direct een gat van 50 meter. Eventjes probeerde ik nog op te schakelen en te gaan staan om met een laatste wanhooppoging het ontstane gat te dichten maar mijn hele lichaam sputterde tegen. Na 410 km nog snelheden halen van ver boven de 40 per uur was voor mij niet weggelegd. Des te knapper vond ik de actie van Bram H dat hij nog wel aan kon pikken. Dus Ruben, we zijn echt op waarde geklopt! Bram riep nog tegen me dat ik voor mijn eigen kansen moest rijden en trotseerde ik in mijn eentje de wind en regen langs het kanaal..Halverwege haalde ik nog een fietsrecreant in tijdens zijn wekelijkse zondagochtend ritje en die bleef tot Abcoude in mijn wiel hangen. Heb ik toch nog wat ‘echt’ kopwerk gedaan ;)
Bij aankomst bij Mediamatic zitten Martijn (5 pakjes sigaretten volgens Gijs de R) en Thomas nog steeds achter hun schermpjes. Bergen couscous op tafel en euforie bij de rechte winnaar Ruben.…..Verdiend! En Kees en alle vrijwilligers, bedankt voor de organisatie!
Wat een belevenis en nu roep ik al: Volgend jaar ben ik weer van de partij!
