De titel van het festival verwijst naar het tweede bedrijf in een theaterstuk, het deel waar de verwikkeling onafgerond blijft en het verhaal nog alle kanten uit kan. Zonder enige voorbode kan de plot een drastische wending nemen. Het is dit moment dat The Second Act tracht op te zoeken, vast te grijpen en te verkennen.
The Second Act onderzoekt de raakvlakken tussen fotografie en performance. Het festival bevraagt hoe performance vastgelegd kan worden door de camera, en omgekeerd hoe een actie iets fundamenteels kan zeggen over de mogelijkheden en valkuilen van fotografische documentatie. Het festival zet fotografie neer als een actieve praktijk en als een medium dat meer oplevert dan een statisch beeld.
In een film van de Oostenrijkse kunstenaar Christoph Meier (1980) komen verschillende aspecten van het festival thema tot uitdrukking. Voor 'Ohne Titel' (Filmsetperformancebühnefilm) nodigde hij een filmploeg uit in zijn atelier en vroeg hen de camera op zichzelf te richten. Uit de blikken en lichaamstaal van de groep valt ongemakkelijkheid af te lezen. De film laat zien wat er normaal gesproken buiten beeld plaatsvindt. Meier ontregelt de situatie echter met onverwachte acties, zoals het afschieten van een confettikanon, waardoor de spontane en geënsceneerde momenten die door de camera zijn vastgelegd moeilijk van elkaar zijn te onderscheiden.
De Vlaamse kunstenaar Vaast Colson (1977) is geboeid door de foto's die andere mensen – zonder zijn medeweten – maken van zijn acties en optredens. In de serie Chouchou (2009) zorgt de afstand die hij heeft tot de fotografische documentatie van zijn werk voor verrassing en onvoorspelbaarheid. Door middel van optredens en interactie met het publiek daagt Colson de traditionele opvattingen over de verhouding tussen kunstenaar en toeschouwer uit.
De Amsterdamse kunstenaar Uta Eisenreich (1971) animeert raadselachtige stillevens op een nauwkeurige maar toch speelse wijze. Haar werk verwijst met een knipoog naar basale educatieve conventies die het normenpatroon van het denken bepalen. Eisenreich's performance voor The Second Act is gebaseerd op haar recente project A Not B (2010) en verkent de complexe verhouding tussen objecten en taal.
Het volledige programma is te vinden op de website.