Daarom gaat de tentoonstelling gewoon van start, zonder officiële opening in aanwezigheid van de kunstenaar. De aanleiding, context en geschiedenis van waaruit de aanwezige werken tot stand zijn gekomen -of de stappen die ten opzichte van vroeger werk zijn gemaakt- zijn in het hier-en-nu van het werk niet aan de orde. Er is natuurlijk wel sprake van een geschiedenis, en van gemaakte stappen. Zo kan geconstateerd worden dat de kenmerkende ruimtelijke tekeningen en complexe constellaties, waarbinnen (soms letterlijk lineair) alles met alles in verband stond plaats hebben gemaakt voor een meer elementaire aanpak.
De ruimte is gevuld met een groot aantal zwevende objecten van hout die in sterke mate een eigen bestaan leiden. Ze hebben namen als “my friends lost tooth”, “somebody elses monster” en “my fat from your land”, en wekken de indruk al een leven achter de rug te hebben gehad voordat ze feitelijk aan het hoofd en de handen van de kunstenaar ontsproten. Aldus manifesteren ze zich als autonome entiteiten uit een andere wereld; aaibaar, speels en een tikje sinister. De taligheid die door middel van de raadselachtige en intrigerende titels –aan de objecten wordt meegegeven levert geen verhaal op, maar een veelheid aan mogelijke verhalen.