Geboren als kind van een homoseksueel en hypochondrische moeder (okay, okay, haar vader is niet echt homoseksueel. Hij doet alsof. Haar moeder echter is echt hypochondrisch), kreeg Sara Barron nooit de kans om normaal te zijn. Toen zij elf jaar was schreef ze porno (‘Hij nam me wild met z’n worstje’). Als zij twaalf jaar is houdt men haar voor travestiet. Op haar zeventiende treedt ze op in de Jerry Springer Show. En dit alles voordat zij naar New York verhuisde.
People Are Unappealing (Random House) vertelt vreemde, grappige en soms smerige verhalen over Sara Barron’s verdraaide opvoeding in de kleine voorstad Highland Park en van haar gestoorde poging om de grote stad te veroveren; eerst als actrice (daarna als serveerster), vervolgens als danseres (daarna als serveerster) en uiteindelijk als komiek (daarna als serveerster). In New York komt ze haar ex-vriendje weer tegen, die daar als straatclown optreedt. Aan kalmerende middelen verslaafd, weigert ze om sex te hebben met minder dan drie condooms. Barron heeft een handje van het aantrekken van onaantrekkelijke mensen. People Are Unappealing is haar geniepige en grappige blik op de donkere kant van de samenleving.
In Kom je ook?5: Sterke verhalen neemt ze ons mee in het New York van storytelling. Waarom zijn This American Life en The Moth zo immens populair? Waarom luisteren mensen graag naar verhalen van anderen? Hoe vertel je een goed verhaal? Naast deze beschouwingen ontkomt zij er niet aan om ons verhalen te vertellen, het liefst uit People Are Unappealing, waarvan een recensent zei dat je het boek het beste in je eentje kunt lezen of je moet het niet erg vinden als mensen raar opkijken als er koffie uit je neus komt van het lachen. Dus geen koffie drinken tijdens haar bijdrage, maar met haar koffie drinken kan natuurlijk wel, in de pauze...
http://sarabarron.com
