De toon van What's Up? #31 was meteen goed gezet toen Jurjen Semeijn (I HAVE POP) naar voren kwam op een nummer van Run DMC. Jurjen beschreef zichzelf als een ontwerper van alles wat los en vast zit en doet meestal opdrachten die hij zelf initieert. Hij is vooral bekend van de Nike Dunks, sneakers gemaakt van beton die verspreid door de wereld stonden in sneakerwinkels. Dit was een verzet tegen de vercommercialisering van de sneakercultuur- welke begon als uiting van de creativiteit van een individu- die volgens hem te mainstream is geworden. Pas na een jaar liet Jurjen de wereld weten dat de sneakers van beton van zijn hand waren, iets wat hem veel naamsbekendheid heeft opgeleverd.
Ander opvallend werk van Jurjen is het project straatkunst. Van campagneborden die in verkiezingstijd op straat te zien zijn heeft hij een stoel 'raadzetel' gemaakt. Na het maken van de stoel heeft hij het daar laten staan, alle kunst is immers tijdelijk volgens Jurjen. Hij wil mensen een spiegel voorhouden- "neem dingen niet zoals ze zijn."
Gilian Schrofer kwam op met een compositie van Mozart, het lied waar hij 's ochtends ook mee op staat. Gilian is een vormgever, geen interieurontwerper gezien hij nooit de opleiding heeft gevolgd die bepaald dat je ook die naam mag dragen. Zo'n vijf jaar geleden heeft hij Concern opgericht, een creatief bedrijf dat eigenlijk niet onder een bepaalde noemer is te plaatsen. Dat blijkt ook wel uit de projecten die hij besprak. Van het opfleuren van een gebouw in een grauwe straat in Duitsland tot de Herengracht Interieur Route.
Deze route is tot stand gekomen omdat Gilian zich afvroeg wat er achter de gevels van de grachtenpanden in Amsterdam gebeurt. Na hier onderzoek naar gedaan te hebben ontwikkelde hij een QR code aan de wal, waarmee mensen vanaf hun bootjes in de grachten op hun mobiele telefoon kunnen zien en lezen wat zich achter de façade afspeelt of afspeelde. Om zijn project te illustreren liet Gilian zijn eigen mobiele telefoon in de zaal rond gaan om te laten zien hoe dit precies in zijn werk gaat en wat er in de toekomst allemaal mogelijk is met deze techniek. De Interieur Route, die is ontwikkeld in samenwerking met de Hogeschool van Amsterdam, is voor Gilian een mooi bruggetje naar zijn visie op creatief onderwijs: "Scholen zijn te veel gericht op concepten, maar mensen moet opgeleid worden tot het uitvoeren van een beroep." Om dit kracht bij te zitten heeft Gilian de Schrofer Academie opgericht, een masteropleiding die de balans moet brengen tussen de beroepspraktijk en conceptueel denken.
Hoewel Marije de Haan mode een truttig en modeontwerper een rotwoord. Toch is ze één van de opkomende modeontwerpers van Nederland. Marije heeft met haar kledinglijn Flatliners Lichting 2010 gewonnen, de prijs voor het meest veelbelovende modetalent van de afgestudeerden van dit jaar. Flatliners is geïnspireerd op 'mugshots' van crimescenes, het anonieme en afstandelijke van dergelijke foto's. Ze kan deze foto's van overleden mensen zonder emotie bekijken, ze houdt juist van dingen die onguur, vies of raar zijn.
Flatliners kreeg ook veel aandacht in de media omdat er ontwerpen in voor kwamen die veel werden geïnterpreteerd als mannenboerka's. Marije heeft dit nooit zo bedoeld maar werd wel geconfronteerd met de negatieve reacties die sommige mensen hierop hadden. Aan de andere kant is ze benaderd door Marie Claire Afghanistan om een interview te doen over haar kledinglijn, wat ze vriendelijk heeft afgewezen. Marije gaf aan dat ze verder gaat met Flatliners, deze kledinglijn zegt iets over hoe het werkt in haar hoofd en ze kan nog wel even verder op deze manier. Een draagbare lijn van Flatliners zit in de lift.
Roel Santvoort en Rachel Corner zijn de laatste gasten van vanavond. Roel is één van de oprichters van Hollandse Hoogte, het fotopersbureau dat kort gezegd dient als tussenpersoon tussen klant en fotograaf. Met meer dan 300 fotografen die voor Hollandse Hoogte werken connecties met zo'n 100 buitenlandse fotobureaus is Hollandse Hoogte uniek in zijn soort. Hollandse Hoogte werd in 1985 opgericht en bestaat nu dus 25 jaar, om dit te vieren hebben ze hun fotografen gevraagd 25 uur lang een 25-jarige te volgen en hier een fotoserie van te maken. Honderddrie fotografen hebben die ook gedaan en zo kwam er een tentoonstelling en manifestatie tot stand, hier in Pakhuis de Zwijger.
Rachel Corner is één van de fotografen van Hollandse Hoogte en heeft in verband met het 25 jarig bestaan van Hollande Hoogte Gepke gefotografeerd. Ze was op zoek naar een verzorgster van 25 jaar die woonde in een krimpgebied, dit is een gebied waar veel mensen uit weg trekken, vooral jongeren. Om aandacht te besteden aan deze problematiek was ze bewust op zoek naar een jongere die daar wel was gebleven. Nu is ze bezig met het maken van een fotofilm zoals ze die ook heeft gemaakt over een fanfare in Kinshasa, lleen dan nu over 'de Amsterdammer'.
De expositie Hollandse Hoogte 25 is tot eind oktober te zien in Pakhuis de Zwijger