Men zou kunnen zeggen dat depressie bij uitstek een kenmerk van de 20ste eeuw is. Het is ongetwijfeld een lens waardoor filosofen, sociologen, economen, historici en kunstenaars de vorige eeuw hebben bekeken, een eeuw gemarkeerd door de hoogtijdagen van de moderne kunst; de opkomst en het uiteenvallen van meerdere avant-garde bewegingen; economische voorspoed en crisis; oorlogen en sociaal trauma; de ineenstorting van internationaal communisme, en de onvermoede verspreiding van verschillende vormen van vrije markt- en staatskapitalisme.
Een onderzoek naar de pathologie van het kapitalisme – het exces van consumentisme en de fictie van economische speculatie – staat in Depression centraal. De intrinsieke relatie van kunst met kapitalisme is een ander punt van reflectie. Ten opzichte van de positivistische uitstraling van veel recente groepstentoonstellingen en biënnales, waarin gepoogd wordt om het kritisch potentieel van kunst te herstellen na een overhaaste consensus over het falen van het modernisme, biedt Depression een soort antidotum.
Depression biedt geen diagnose van onze huidige culturele malaise en economische crisis. De titel zinspeelt eenvoudig op de ‘duistere zijde’ van progressie, individualisme en kapitalistische expansie. De tentoonstelling brengt verschillende werken samen die zowel een psychologische als economische interpretatie van depressie bieden. Hoewel niet de onmiddellijke aanzet tot de tentoonstelling biedt de huidige financiële crisis natuurlijk een geschikte achtergrond voor een tentoonstelling met deze titel.
Depression roept tegelijkertijd een stemming op, schetst een periode en geeft misschien zelfs een suggestie van een bepaalde esthetiek, maar is geen voorschrift. Het begrip depressie is inherent onbruikbaar omdat het geen homogene betekenis kent. Niettemin zijn er verschillende thema’s te duiden die uit de tentoonstelling voortkomen: het lot van de avant-gardes van de 20ste eeuw, culturele representaties van economische systemen en financiële crises, de rouw om de teloorgang van sociale systemen en politieke bewegingen, en persoonlijk en collectief verlies.
Curatoren
Lisette Smits en Dan Kidner
Kunstenaars
Alighiero e Boetti, Nairy Baghramian, Gillian Carnegie, Stephan Dillemuth, Chris Evans, Claire Fontaine, Melanie Gilligan, Karl Holmqvist, Anja Kirschner en David Panos, Lee Lozano, Alan Michael, Melvin Moti, Seth Price, Jim Shaw, Barbara Visser, Joanne Tatham en Tom O'Sullivan