Een typisch geval van de frictie tussen gebruik en misbruik. Als Jose Antonio Vega Macotela het echt een goede ruil vindt, waarom stelt hij het dan vervolgens nog tentoon? Om te laten zien wat voor goede daden hij verricht? Om geld te verdienen? Bekendheid te krijgen? Zijn de verhoudingen niet een beetje scheef? Het enige dat de gevangenen aan het project overhouden is de wetenschap dat Macotela hun wens in vervulling heeft gebracht. De kunstenaar daarentegen, houdt er de opgeschreven wensen, de ervaringen van het vervullen van deze wensen, de kunstwerken van de gevangenen, exposities bij bijvoorbeeld SMBA, en een hoop bekendheid aan over. Er verschenen bijvoorbeeld artikelen over het project in Vice en Mister Motley. Eerlijk ruilen is anders.