VOORBIJ DE RECHTHOEK
Op de onzekere grens tussen beeldhouw- en schilderkunst, maak ik reliëfs van gezaagde en beschilderde houtplaten. Het zijn hybriden die hangen aan de muur als schilderijen, maar daaruit met hun diepte in het oog springen,en daarom, naast het oog, nog de tastzin betrekken, waardoor ze ook voor niet-zienden zichtbaar worden. Het zijn, voor de zienden, kleurrijke objecten, verlevendigd door het schaduwspel van het invallende licht. En het zijn, last but not least, geen starre, saaie rechthoeken, zoals gewone doeken. De alomtegenwordige, overal overheersende rechthoek, is de cartesiaanse kooi waarin de wilde natuur is door ons, beschaafde mensen, opgesloten. Ontsnapt uit zo'n kooi, bevrijdt van zo'n orthogonale dwangbuis, kan de ruimtelijkheid van mijn hangborden zich in alternatieven symmetrieen ontplooien, waar kromme en rechte elkaar afwisselen en figuur en achtergrond zich aan elkaar aanpassen.
DE AARD VAN ART
Als ik 's nachts voor het glas van mijn gesloten raam blijf staan, zie ik de buitenruimte en de gespiegelde binnenruimte als ineengevlochten en elkaar doordringend: mezelf, mijn kamer en mijn spullen, verstrengeld met daken, schoorstenen, straatlantarens, boomtakken. Kunst - ART - is voor mij het nog wonderbaarlijker toverspiegel waardoor binnen en buiten, in- en uitwendigheid, totaal vereenzelvigd worden, want ideeën zijn daar tot dingen, dingen tot ideeën omgetoverd, het subjectieve is objectief, het objectieve subjectief geworden - of liever SOB-jectief : en sub- en ob-jectief, noch sub- noch objectief, voor en voorbij de splitsing waarnemer/waargenomen.
In het magische beeldglas van ART verschijnt de wereld zoals zij in wezen is: geen zin- en zielloze mechaniek, maar heilige dans van levende hiëroglyfen, bezielde tekens waarvan de oneindig meer zinnige betekenis is de dans zelf als totaliteit van de afwisselende wisselwerkingen van alles met alles. Als immens netwerk van wederkerige betrekkingen, echt " World Wide Web"
dat in elk van zijn ontelbare knooppunten een en al holografisch is gevat - want hier weerklinkt elke ding in elke ding, elke ding is het "DING", de "volksvergadering" van alle andere dingen.
Dit holistische, "fractale" geheel is een myria-nul-dimensionaal krachtveld van pure potentialiteit, van onmetelijke creannihilerende energie en onbegrensd zelfherschepping-vermogen. Kunst, het zuivere "kunnen", is de menselijke expressie ervan, als "vermogelijking" van het onmogelijke, verwerkelijking van het onwerkelijke. In een doorlopend proces van ontwrichtend ARTI-culeren, samenvoegend ontbinden, verenigend verdelen, ontredderend organiseren, ontwerpt en bouwt ART haar meta morfische, zelf herbouwende, polysemantische zin-complexen. Door het bestaande en het gewone in stukken te snijden en die anders te herschikken - de vaste grenzen tussen soorten, geslachten, ordes voortdurend met haar "hybris" overschrijdend - vervaardigt de mythopoietische ART-bricolage enigmatische wonderwerelden van wonderwezens, labyrinten van chimaera's, sfinxen, sirenen, centauriers, minotauriers, eenhoorns, griffioenen... : een hybridisch legioen imaginaire entiteiten, welke, door hun meer zinnigheid, zin-rijker, zin-voller en dus zijn-voller, reëler zijn dan de reële : meer-dan-reëel, super-reëel, sur-reëel.
Maar, hoezeer ART onirische fanta-logica met het gezond verstand de spot mag drijven, ligt ze toch mijlenver van een naïeve
prelogisme, nog onbewust van antithese en tegenspraak. Verschil, contrast en tegenstelling wordt daarom in ART geenszins over het hoofd gezien, maar juist versterkt, verscherpt, tot de oneindige macht verheven - en daarmee helemaal opgeheven. Immers, hoe zouden twee tegengestelde oneindigheden naast elkaar kunnen bestaan? Er is slechts plaats voor een enkele nul-infiniteit, die beide tegenpolen gelijktijdig moet zijn en geen van beide. In het absolute van het oneindige bestaat veelheid noch eenheid, maar veel eenheid, een veelheid ; tijd noch eterniteit : eternitijd ; geest noch stof : geestof ; psyche noch soma : psychosoma ; theos noch fysisch : theophysis ; bios noch thanatos : biothanatos ; chaos noch kosmos : chaos mos ; yang noch yin : yang yin ; zij noch hij : zhij ; IT noch I : ITI ; U noch MU : UMU*... Alle onverzoenlijke tegenstrijdigheden die het gezond verstand verzieken keren zo terug naar hun paradoxale nul-identiteit, tot hun ondenkbare diversidentiteit die niet verschilt van de onpeilbare afgrond van een oneindig verschil.
Deze abyssale, plaats loze diepte, dit nergens-overal waarnaar alle bloedvaatjes van het bestaan terugvoeren, geef ik de schuilnaam "HART" - geen aanduidende betekenaar, maar slechts stille vingerwijzing naar de naamloze af-aanwezigheid waar alle tegendelen samenvallend wegvallen, naar de onnoembare pre-absentie waar ze verdwijnend verschijnen en verschijnend verdwijnen in het nooit-altijd van een eeuwig nul-nu.
Echte, onvervaalsde, niet ontaarde ART is een uitdrukking, uitstraling, uitademing van HART : grondeloze grondzin, waanzinnige oerzin van al haar zinnebeelden...": ultieme zin, oer-zin van al haar zinnebeelden, onuitputtelijke bron van elke mogelijke betekenis. Vlammende zwarte zon waaromheen horden symbolen, emblemen, hiëroglyfen ronddraaien als een zwerm planeten. In de vuurzee van HART, die hekken en schuttingen onverbiddelijk verast, alles kan alles onbelet binnendringen en zich daarin volledig verdrinken, alles wordt alles omdat alles wordt niets. In dat brandende ALNIETS, kunstwerk heet kunstenaar, kunstenaar toeschouwer, toeschouwer kunstwerk en andersom. Daar IK en JOU en DIT en DAT zijn de oplaaiende vlam van een onvatbaar " WAT ? "
- in het Japans "U" = "zijn", "MU" = "niet-zijn"
Francesco Angelo Marchi is een Italiaanse beeldende kunstenaar die heeft zich al lang in Nederland gevestigd. Hij woont in Rotterdam waar hij eveneens werkzaam is, ook in opdracht van stichtingen en particulieren.
Hij is via franxard@gmail.com of 010-4846658 te bereiken
