Postmodernistische filosofen Lyotard en Derrida zouden ook de uitdrukking geen woorden maar daden hebben omgekeerd, denk ik. Volgens Derrida is taal de wereld en begrijpen we deze via taal. Lyotard beweert dat alle menselijk activiteit te reduceren is tot taal. Tegelijk bestaat er niet iets als één werkelijkheid, ze bestaat uit veelvoudige en tegenstrijdige versies die op nog meer verschillende manier geïnterpreteerd kunnen worden. Daardoor heeft niets een vaste betekenis en zullen we nooit goed met elkaar kunnen communiceren. Genoeg reden om een ander medium te kiezen. Maar wat zijn de alternatieven? Geeft film een beter beeld van de werkelijkheid? Fotografie? Kunst? Muziek? Ook dit zijn vage schimmen van de realiteit die meerduidig zijn. Misschien moeten we de vaagheid van al deze communicatiemiddelen niet verfoeien maar koesteren. De veranderlijkheid van betekenissen zorgt dat de wereld een beroep doet op onze verbeelding en vertaalling.