Het maken van voice-overteksten

Vanzelfsprekend is dat de teksten niet ingewikkeld moeten zijn. Je moet proberen één boodschap per stukje over te brengen anders blijft die niet hangen. Korte zinnen – hoeft niet per se, als ze maar goed voorleesbaar zijn voor de inspreker of inspreekster. Geen woorden waar je je tong over breekt. De tekst moet zogezegd ‘lekker bekken’ anders struikelt hij/zij daarover, of klinkt het gekunsteld. De zinnen moeten wat afwisselend zijn van opbouw en toon, anders klinkt het saai. Tenslotte: de tekst moet beeldend zijn, je moet je er meteen iets bij voorstellen. Geen abstracties dus.
Verder probeer ik me te verplaatsen in de Museumtourbezoeker. Ik heb gekozen voor één introductievoice-over per zaal. Als je binnenkomt is het alsof iemand je welkom heet, een virtuele rondleider die je wijst op iets speciaals in die zaal. Een praktische aanwijzing dus, of een opwarmertje. Bijvoorbeeld: als u linksom loopt ziet u de presentatie in chronologische volgorde. Of: bent u gevoelig voor grandeur en romantiek? Vergeet dan vooral niet naar de filmfragmenten te kijken!
Daarnaast zijn er ook korte introductieteksten om te lezen. Die dubbelen niet met de voice-overs en zijn wat meer feitelijk. De Museumtourbezoeker kan dus kiezen: luisteren naar de al dan niet automatisch klinkende voice-over (dat hebben we op dit moment nog niet definitief besloten), of meteen door naar de tekstuele informatie. Of ook die overslaan! Want dat moet je je steeds realiseren: evenals in een gewone tentoonstelling kan de bezoeker teksten of hele delen links laten liggen. De kunst is om de belangrijkste informatie zo te brengen dat de bezoeker die op een of andere manier toch meeneemt.
Zou het gelukt zijn? De eerste proef is komende woensdag, als stemactrice Marie-Julie Overhaus de voice-overs gaat inspreken in de opnamestudio van Robert Bosch in Amsterdam. Ik ben er bij natuurlijk!