If I can't dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution

Hoe verhouden kunstenaars zich anno 2007 tot de erfenis van het werk dat hun collega’s ontwikkelden in de afgelopen decennia? Vinden en articuleren zij hun eigen, hedendaagse stem? Het vierde en laatste luik van dit project gaat in het najaar door in het MuHKA.
Feminist Legacies And Potentials In Contemporary Art Practice is een project van If I Can’t Dance... een reizend platform voor performatieve praktijken in de beeldende kunst. Het platform vertrekt vanuit een open vraagstelling en neemt die met kunstenaars en andere cultuurproducenten gedurende een langere tijdsperiode onder de loep. Het ontleent zijn naam aan een uitspraak van de anarchiste Emma Goldman: “If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution”.
De vraag naar de betekenis van het feminisme voor en door de beeldende kunstpraktijk was het logische gevolg van de interesse van If I Can’t Dance... in performance, een discipline waarin actief met feministische vraagstukken is gewerkt. Werk van hedendaagse kunstenaars die dit onderwerp adresseren en de maatschappelijke discussie rond dit thema die binnen onze cultureel diverse samenleving opnieuw op gang is gekomen, riepen dan weer de vraag op wat het potentieel is van feminisme vandaag.
Feminist Legacies And Potentials In Contemporary Art Practice is geen tentoonstelling óver feminisme. Het is een tentoonstelling die een beeld wilt geven van de verschillende manieren waarop het feminisme, als denkstroming, beweging en overtuiging de beeldende kunstpraktijk informeert, beïnvloedt en inspireert. Het feminisme is een belangrijke kracht geweest achter de transformatie van kunst in de periode 1960-70. Zo verbond feministisch georiënteerde kunst zich met noties van neo-kolonialisme en rassenproblematiek, brak zij disciplines open en trad zij pionierend op binnen het terrein van kunst in de openbare ruimte, legde zij de politieke lading van representatie bloot en stond zij aan de wieg van institutionele kritiek.
De tentoonstelling wil laten zien hoe kunstenaars vandaag, vrouwen en mannen, van Westerse en niet-Westerse afkomst, met deze erfenis omgaan, waar zaken worden gerecapituleerd, welke nieuwe onderwerpen op de agenda worden gezet.