Dineo Seshee Bopape (1981)
verrast met haar veelkeurige en onschuldig aandoende installaties; een interpretatie van een wereld vol geheimen en emoties. In deze context moet ook haar werk ‘ Love Strung’ gezien worden. Een muur vol schetsen, tekeningen en korte statements, vormen samen een werk vol passie en agressie, maar tegelijkertijd vol intimiteit.
Frank Bruggeman (1966)
heeft een fascinatie voor de natuur en haar verhouding tot de gecultiveerde wereld (“urban surroundings”). Door de natuur, voornamelijk planten en bloemen, uit haar oorspronkelijke omgeving te halen, gebruikt hij haar in zijn zoektocht naar de rol van de natuur binnen onze urbanized samenleving vast te stellen. Tijdens deze tentoonstelling laat hij een werk zien dat een vervolg is op de foto serie ‘Mixed Nature’.
Clodagh Emoe (1975)
haar werk kan omschreven worden als een vorm van cartografie. Het onderzoekt de aanhoudende pogingen van de mens om het onzichtbare en onbereikbare in kaart te brengen. Ze probeert de scheidslijn tussen kunst en wetenschap te verkleinen. Dit proces komt naar voren in het video werk ‘The end is the beginning’.
Lotte Geeven (1980)
wil door middel van pragmatische oplossingen de wereld om haar heen begrijpelijk maken. Ze observeert omgevingen op grondige wijze en in haar studio reconstrueert ze haar bevindingen vervolgens, waarbij ze belangrijke elementen weglaat en de focus legt op details. In de fotoserie ‘ The colour code bouquet’ heeft Lotte in de traditie van de floriography verborgen boodschappen aangebracht.
Lieke Snellen (1980)
is geïnteresseerd in de wijze waarop het menselijk lichaam zich verhoudt tot functionele objecten en omgevingen. Door middel van installaties onderzoekt ze de bewegingen van mensen in publieke ruimtes. Met dit proces stelt ze de logica van de omgevingen waarin het menselijke lichaam zich begeeft op de proef. De werken ‘Rosette’ en ‘Icing Sugar’ kunnen gezien worden als een registratie en voorlopig resultaat van deze zoektocht.
Aldwin van de Ven (1980)
gebruikt fragmenten uit de werkelijkheid, uit dromen of herinneringen om een wereld uit te beelden die herkenbaar is als de onze, maar zich er tegelijkertijd aan onttrekt door de vereenvoudiging van de voorstellingen, het gebruik van enkele kleuren en de wellicht wat primitieve manier van weergeven. Deze zogenaamde drempelwereld wordt door Aldwin getoond in werken als ‘ De politicus’ en ‘Flat’.