Ik ben ooit begonnen met het tekenen van mandela's. Leuk om te doen, maar ik vond er uiteindelijk geen voldoening in. Daaropvolgend ben ik een periode met keramiek bezig geweest. Ik heb leuke en mooie stukken gemaakt, maar wederom was het niet iets voor mij om in door te gaan.
Tot ik op een dag tijdens een Braderie in Noordwijkerhout, Bea Reeuwijk en haar werk tegenkwam. Zij stond daar met speksteen beelden. Dat vond ik geweldig! Bij haar heb ik in 2003 een workshop gevolgd en ben sindsdien bezig met het bewerken van speksteen en het maken van beelden.
Ik ben begonnen met kleine projecten en vond dat geweldig. Al snel wilde ik grotere beelden maken en dat is mijn 'Olifant' geworden. Als je goed kijkt kun je zien dat het er twee tegen elkaar aan zijn. Daarnaast heb ik ook nog een klein roze olifantje gemaakt. Ze zijn onderdeel van een set. Ze horen allemaal bij elkaar.
Ik heb ook een beeldje 'Verbondenheid in verdriet' gemaakt, dat nu niet meer in mijn bezit is. Het is echter een beeldje waar een verhaal aan vast zit. Het verhaal begint met een lastig stukje steen. Het stuk steen leek op een piramide. Maanden heeft het zo gelegen. Opeens ben ik ermee aan de slag gegaan omdat ik er twee mensen in zag die elkaar omarmen en troosten. De persoon die het nu heeft was zeer ontroerd toen zij het beeld zag. Het verhaal wil dat haar schoondochter ernstig ziek was en dat zij met haar man in het ziekenhuis dikwijls samen op bed zo hebben gezeten. De vrouw in dit verhaal is overleden, het beeld leeft voort als troost en aandenken voor de moeder van deze vrouw.
(Bron atelier-jongmans.nl