- Hoe is het idee voor het project tot stand gekomen en hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Annemartine: "Museum Boijmans Van Beuningen beheert kunstcollecties van wereldfaam. Bij het beheren van deze objecten staat het museum in nauw contact met kunstenaars en ontwerpers die actief zijn over de hele wereld en zich zoals ieder weldenkend mens, bezighouden met maatschappelijke en artistieke vraagstukken. Niet alleen het maken van tentoonstellingen maar ook het ontsluiten van de kennis binnen deze ‘levende netwerken’ zien we als een belangrijke taak van een hedendaags museum. ‘Capital C’ was een ontmoeting waar deze kennis op andere manieren werd ontsloten. De uitkomst van deze wisselwerking heeft zijn neerslag gevonden in een bronnenboek dat nu gebruikt wordt ter voorbereiding van het maken van een tentoonstelling.
In 2011 staat deze tentoonstelling gepland. Het zal gaan over de wisselwerking tussen wetenschap, kunst en design en probeert de maatschappelijke bedding van kunst te verruimen. Zoals de kunstenaar Olafur Eliasson in een interview over zijn werk zegt: ‘I see art as a language that may be used in dialogues with various field: with science, design, architecture, fashion or car design, to name but a few. Art is what I would call encyclopaedic, as there’s no sphere in which it cannot have a say. In itself, art doesn’t always say much, but by engaging with other disciplines, it may add something to these that they couldn’t themselves produce.’"
- Waarom was je project volgens jou innovatief?
Annemartine: "De kunstsector is een inspirerende en indrukwekkende sector maar werkt toch vrij autonoom. Dit is een gemiste kans omdat er veel verdieping, inzicht en diversiteit in het werk en de gedachten van kunstenaars aanwezig is. De collecties en tentoonstellingen van de Nederlandse musea bevatten associatieve kennis en creatieve reflectie. Dit zijn kwaliteiten waarvoor steeds minder plaats is in ‘het maatschappelijke debat’ maar die de samenleving wel hard nodig heeft. Kunst is bij uitstek divers en moet daarom meer van zich laten horen! Ook buiten de traditionele kaders zoals die door het museum zijn gezet. In de dialoog tussen wetenschap en kunst kan een kunstenaar, door het maken van installaties, gedachte experimenten verbeelden. Het maken een dergelijke installatie is dan een beschouwelijke bezigheid geworden. Het toont een wijdere werkelijkheid dan het denken toelaat. Kunst is zo een vorm van alternatief of ruimer denken".
- Wat waren de belangrijkste lessen uit je project?
Als conservator en ben ik benieuwd naar welk format een dergelijke tentoonstelling moet hebben. Dit kan heel anders zijn dan gewoon is. Op dit moment denken wij dat de droom of associatieve gedachte die voorafgaat aan de concretisering van een wetenschappelijke theorie een technische uitvindingen, of manufact centraal moeten staan. De artistieke verbeelding creëert een andere ruimte waar het bestaansrecht van objecten en gedachten anders bekeken kan worden.
Het vooronderzoek in ‘Capital C’ heeft een studie gedaan naar duurzame vooruitgang en mobiliteit. Hieruit is naar voren gekomen dat duurzame vooruitgang in 2011 alles te maken heeft met duurzame energie (zon & wind) en een efficiënter gebruik ervan. Het thema van de tentoonstelling is nu ‘Vooruitgang: Nieuwe beweging, nieuwe energie’. Wat is de toekomst van onze hang naar vooruitgang en versnelling? Kunstenaars, ontwerpers en wetenschappers die zich hier in verdiepen worden nu bestudeerd. Om dit format niet alleen artistiek te ontwikkelen, maar ook wetenschappelijk, blijven wij op zoek naar nieuwe vormen van samenwerking gebaseerd op het uitwisselen van inhoudelijke kennis.