Hans Heijnen studeerdt politicologie in Nijmegen van 1978-1981. Van 1981-1985 is hij student aan de Nederlandse Film en Televisie Academie in Amsterdam. Als eindexamenfilm maakt hij De vlieg, een korte horrorfilm over een man die geterroriseerd wordt door dit onschuldig ogende insect. In de jaren na zijn afstuderen werkt hij bij First Floor, het productiebedrijf van Dick Maas en Laurens Geels. Drie jaar lang schrijft hij scenario’s die allemaal in de prullenbak verdwijnen; films van meer prestige gingen voor. Vlak voor zijn geplande vertrek krijgt Heijnen de opdracht om een making of van Amsterdamned te maken. Hierna mag hij voor de NOS een korte documentaire maken over twee Amerikaanse basketballers in Urk.
Zijn eerste succes komt met de korte documentaire die hierop volgt: Lekker weertje, meneer Pradhan. In 1991 levert Heijnen zijn eerste lange documentaire af: Rockin' Ramona'. De film over draait met succes in de bioscopen en ontvangt op het Nederlands Film Festival nog datzelfde jaar de Gouden Kalf nominatie in de categorie Lange Documentaire. Het blijkt een flinke stimulans om door te gaan in het documentairevak. Wanneer de film Het geheim van Ossenisse bij het Nederlands Film Festival draait en deze lovende reacties ontvangt, maakt Heijnen de definitieve stap naar de documentairefilm. Soms maakt hij een uitstapje; Vier jaar later op hetzelfde festival, gaat Heijnen’s film Viva Boer Gerrit in première, tijdens een retrospectief dat aan hem gewijd is. Het is, bij uitzondering, een fictiefilm.
Met Rex Gildo, de val van een schlagerkoning en Johnny Hoes, och was ik maar brengt Hans Heijnen een voor velen onbekend stuk muziekgeschiedenis aan het voetlicht voor een groot publiek. Met het portretteren van deze grootmeesters van het levenslied ligt het gevaar voor kitsch op de loer, maar onder het vizier van Heijnen resulteert dit in twee innemende tragi-komische films.
Zijn meest recente documentaires zijn Groetjes uit Libanon, waarin veteranen hun herinneringen ophalen van hun uitzending naar Libanon voor een VN vredesmissie in de periode tussen 1979 en 1985 en Hartenwens waarin Heijnen aan de hand van portretten van pleegkinderen verslag doet van een succesvolle methode om potentiele adoptieouders te benaderen voor pleegkinderen in New Mexico.
bron.