Met twee zussen groeide ze op in een liberaal-joods gezin. Toen ze 18 was volgde ze een cursus reclame- en portretfotograaf bij Jozsef Pécsi. Hij stimuleerde haar om naar Berlijn te gaan waar ze de Nederlandse fotograaf John Fernhout leerde kennen. Fernhout, zoon van de schilderes Charley Toorop, keerde in 1930 terug naar Nederland. Vanwege de opkomst van de Nazi's besloot Eva Besnyö Duitsland te verlaten en in 1932 volgde ze Fernhout naar Nederland. Ze traden in 1933 in het huwelijk.
Tot de Tweede Wereldoorlog deed ze veel aan portretfotografie maar ook het fotograferen van architectuur had haar belangstelling. Tijdens de bezetting moest ze onderduiken en werd ze actief in het verzet.
In 1945 scheidde ze van Fernhout en een jaar later trouwde ze met de grafisch ontwerper Wim Brusse met wie ze een zoon en een dochter kreeg. Nadat de kinderen wat ouder waren geworden ging ze weer meer fotograferen waarbij ze in het begin van de jaren '70 zich vooral toelegde op het vastleggen van acties van de feministische groep 'Dolle Mina'.
Op hoge leeftijd moest ze vanwege problemen met haar ogen stoppen met het fotograferen. De laatste jaren van haar leven woonde ze in het Rosa Spier Huis in Laren waar ze in 2003 op 93-jarige leeftijd overleed.
In 2004 werd ze 143ste bij de verkiezing van De grootste Nederlander.