30 April 1980 was niet alleen de dag dat de vijfjarige Erik Alkema besloot om koningin te worden, hij raakte dankzij beelden van de veldslag ook bekend met de term 'kraker'. Een woord dat, door de manier waarop het werd gecommuniceerd, voor hem een negatieve en onheilspellende lading kreeg.
Op televisie zag Erik vervaarlijke, geuniformde en gehelmde mannen die met knuppels en schilden vochten tegen normaal ogende mensen. Logische gevolgtrekking: die enge, bijna onmenselijke vechtrobots moésten wel die vermaledijde krakers zijn.
Deze kinderlijke misinterpretatie van de krakersrellen vormt het uitgangspunt van de uit negen enorme fleece-sculpturen bestaande installatie Waterwolves and Might be Giants.
De installatie is, na de documentaire The Impossible Marriage, de tweede in een serie reflecties op Nederland en de huidige tijdsgeest.
Met zijn werk poogt Erik Alkema een scherper zicht te krijgen op de, in zijn ogen, vaak door woorden gemanipuleerde en vergiftigde , vertelde werkelijkheid.
'Ik wil mensen bij de ogen nemen, om ze daaraan door de blinde vlekken te slepen in het door taal gegijzelde en vertroebelde blikveld.'
Meer informatie op galerie-inkijk.blogspot.com