Le Mépris (or) Contempt. In Le Mépris wilde Voulon 'de constructie van angst' en het bewust veroorzaken van een gevoel van 'verlies aan identiteit' tonen. Het 'postmoderne' samengaan en door elkaar lopen van fictie & realiteit - kenmerkend voor zowel de hedendaagse kunst als de echte wereld - heeft een dubbelzinnige sfeer veroorzaakt. Waar Godard in de film op deze dubbelzinnigheid preludeerde, leek het allang de tijd te zijn voor een verdere analyse. Le Mépris roept de anonieme sfeer op die eigen is aan een grensovergang in het algemeen. Daartoe had Voulon de tentoonstellingsruimte van Mediamatic ingericht naar het model van een ruimte op een luchthaven. Niet specifiek een vertrekhal, of een transitorium, eerder een aankomstruimte. Ongewis van karakter is deze omgeving, een ongedefinieerde zone, een ruimte als een metafoor voor onze hedendaagse wereld. Hier waren we beland in een niemandsland, niet reeel maar metaforisch en symbolisch. Het deed ons dan ook onmiddellijk herinneren aan de schokkende beelden uit de martelcentra van het Amerikaanse leger in Guantanamo Bay. Opdat de bezoeker de weerzinwekkende militaire tactieken en methodieken ervan kon herkennen, toonden de monitoren hier geen aankomst- of vertrektijden. Hier waren het videowerken van een groep internationale kunstenaars die hun kritiek op Bush en zijn oorlogszuchtige optreden niet onder stoelen of banken staken. Dicht opeen geplaatst vertolkten deze visuele statements de verontrusting en woede over de invasie en bezetting van Irak. Maar als visuele sound-bites reflecteerden ze ook de problematische overvloed en de complexiteit van de massamedia.