Anouk Kruithof (1981) is gefascineerd in de emotionele en mentale conditie van mensen en hoe dit zich uit in het gedrag en handelen binnen de samenleving en in de tijd waarin we leven. Het werk ‘Check Double Check’ is een installatie bestaande uit 5 foto’s opgesteld in een sheltervorm, waarin ze de onstabiliteit van het menselijk zijn tot uiting brengt. Haar meest recente werk ‘The Daily Exhaustion’ is een kleine krant met hierin 23 zelfportretten van een geobsedeerde workaholische kunstenaar, die de zweterige emotionele staat van uitputting heeft bereikt. Wanneer je door de publicatie heen bladert, passeer je geleidelijk een kleurenspectrum, wat Kruithof beschouwt als de gelaagdheid van menselijke energie.
Suzanne van Rest (1982) presenteert twee installaties en een sculptuur over het begrip realiteit. Wat is realiteit? Hoe ervaren we haar en hoe geef je haar weer? En in hoeverre vervormen wij de realiteit? Van Rest confronteert de toeschouwer in de foto installatie ‘Borrowed Light’ met diverse representaties van licht, vastgelegd op verschillende tijdstippen. Zo hangt er een foto van de zon aan de muur, beschenen door de zon van dat moment. Ook ‘My spectrum’, gedeeltelijk al aanwezig in de foto ‘Borrowed Light’, is als sculptuur te zien. Deze handelt over het wetenschappelijk lichtspectrum dat het zichtbare licht en de overige golven en stralen indeelt in kleuren.
Veel van de fotowerken van Marc Philip van Kempen (1979) bestaan uit reconstructies van beelden die hij vindt in verschillende media, zoals bijvoorbeeld internet of televisie. Hij bouwt deze gevonden beelden dan driedimensionaal en op ware grote na om ze zo uit hun temporaliteit of virtualiteit te trekken en ze een meer fysieke verhouding te geven tot de omgevingen waarin ze zich bevinden. Voor ‘Episode One’, transformeerde hij de eerste minuut van de eerste episode van de televisieserie ‘Twin Peaks’ (David Lynch, 1990) naar een levensgroot driedimensionaal model van de ‘pan’ van de camera.
Charlott Markus toont de installatie ‘Play Office Play’, een serie foto’s getoond als dias op een scherm te midden van een bouwsel van tapijtrollen en stroken. De serie maakt de kantoorwereld zichtbaar en eveneens haar fantasie hier aan te ontsnappen. In een van de kantoren van een grafisch bureau had Markus een studio ingericht en gebruik gemaakt van de middelen die aldaar beschikbaar waren aangevuld met nieuwe en ongebruikte objecten. Elk beeld is verworden tot installaties van evenwichtige stillevens in een gestructureerd lijnenspel.