Het zijn die repressieve regimes zelf die al jaren hun eigen bevolking stimuleren om te leren met blokkades "om te gaan". Dat hebben ze gedaan ze door triviale maar begeerlijke inhoud te censureren. Vooral porno.
Dat is een tactische fout.
Door porno the blokkeren hebben deze machthebbers enorme aantallen burgers gestimuleerd om behendig te worden met proxies, en andere technieken voor anonimisering en omzeiling.
Het cynische (of misschien wel gelukkige) is dat veel grotere aantallen burgers sterk gemotiveerd zijn voor het vinden van porno dan voor het omverwerpen van hun regering.
Dus door porno the blokkeren hebben die regeringen hun bevolking getraind voor de revolutie. In ieder geval voor de vrije informatieverspreiding die bij die revolutie hoort.
Dat is niet alleen een tactische fout, dat is gewoon enorm stom.
Dus beste dictator, vergeet nooit de Pornoregel:
“Blokkeer nooit toegang tot triviale maar begeerlijke informatie als u verwacht nog eens censuur nodig te hebben op een kritisch moment in uw toekomst."
Ik realiseerde me deze waarheid ruim 5 jaar geleden toen ik in Dubai de Kitabat conferentie van de Khatt foundation bezocht. Daar bleken alle 35 (toemalige) sites van Mediamatic gelokkeerd te zijn omdat we een reeks IP–adressen deelden met een Amsterdamse pornoboer. De Emirati waren echt opvallend vlot met hun oplossingen om tòch onze sites te kunnen bekijken:)
In die tijd (2006) blokkeerden de UAE nauwelijks politieke content op internet. Het ging vooral over religieus geïnspireerde preutsheid. En iedereen wist dus hoe daar mee om te gaan.
(Indertijd heb ik dit inzicht niet gepubliceerd omdat ik dacht dat het beter was om die regime niet voor hun domheid te waarschuwen. Inmiddels begrijp ik dat ze het toch niet hadden gesnapt...)
