In Incidental Music bijvoorbeeld uit zich deze ‘onhebbelijke’ thematiek in de zinnen, gesneden uit krantenartikels over moorden en ongelukken, die zich vormelijk onopvallend tot notenbalken ontplooien. Ook het werk 5 Notes combineert frêle elementen met blinde agressie, wanneer een lege partituur wordt doorboord met stalen kabels. The longest distance between two points werd speciaal voor S.M.A.K. gemaakt. Enkele honderden zilverkleurige paaltjes met blauwe linten, zoals in de luchthaven, zigzaggen door de ruimte en verbeelden zowel de fysieke begrenzing van een slaafse kuddementaliteit als de mentale openheid van de eindeloze horizon van een immense, azuurblauwe zee.
De tentoonstelling legt de nadruk op Macchi’s artistieke productie van de laatste zeven jaar, aangevuld met een kleiner corpus aan ouder werk dat als een soort accent fungeert. De presentatie in S.M.A.K. wordt in nauwe samenwerking met Macchi ontwikkeld en is ontworpen als een overkoepelend atmosferisch circuit, dat verschillende intuïtieve sferen blootlegt en werken clustert rond gevoelsmatige aspecten als muziek, licht en schaduw, vervaging, openheid en begrenzing die in Macchi’s werk aanwezig zijn.
Macchi lijkt de gave te hebben om al dagdromend en op hypersensitieve wijze door de realiteit te dwalen. Zijn werk suggereert het bestaan van een mysterieuze, unheimliche parallelle wereld onder de oppervlakte van de alledaagse banaliteit.