In Edwin Jans' landschappen lijken menselijke bouwsels en voorwerpen zich te verweven met de omringende natuur.
De mens zelf lijkt te zijn uitgestorven en is alleen aanwezig in de vorm van aangebrachte ingrepen in het landschap. Het losse en trefzekere materiaalgebruik doet deze werelden in zijn schilderijen met elkaar versmelten.
Rik Smits' tekeningen tonen architectonische landschappen met onbegrensde, extravagante mogelijkheden. Zo creëert hij in 'Scorpoda' een imaginaire stad, waarin het kapitalisme als religie fungeert. 'Scorpoda' heeft het zelfvertrouwen van een welvarende utopie en tevens de leegte van een verlaten ruïne. Hoge wolkenkrabbers representeren de ambitie naar status en macht, grote tempels dwingen respect af terwijl zij beschadigde kerken overschaduwen. Het idealisme van een utopie spreekt enkel door de buitenproportionele schaal van bouwen, niet door zijn streven naar humaniteit.
In 'Furniture City' legt Iris Bijvelds een relatie tussen de opbouw van een stad en van een interieur. Zij behandelt architectuur en meubeldesign als varianten van eenzelfde ontwerp en bouwt meubels letterlijk op als gebouwen, echter met essentiële verschillen in schaal en functie. Elementen uit de architectuur krijgen daardoor in het meubilair een andere esthetische en functionele waarde.
De objecten van Dave Sinai zijn eenvoudig, bijna abstract, en doen denken aan modellen van gebouwen en industriële landschappen. Kenmerkend is het puur, sober en eenduidig gebruik van materialen bv beton, metaal, glas, gips. Door handmatige reproductie is het nooit perfect. In zijn werk is tijd aanwezig niet alleen als sporen, beschadigingen, roest en
stof, maar ook als de vraag of ze naar toekomst of verleden verwijzen.
Opening
Opening 22 April - 17.00 uur