Een belangrijk onderdeel van het werk is een sensorvloer waarop een performer staat, die als een menselijke antenne functioneert. Wanneer de antenne en het publiek elkaar naderen of aanraken, worden de bewegingen als electromagnetische activiteit geregistreerd en in steeds veranderende beelden en geluiden omgezet. Je bepaalt dus samen met de performer wat je te zien en te horen krijgt.
Sonia Cillari kreeg met dit werk een eervolle vermelding in de categorie Interactive Art van de Prix Ars Electronica 2007.
Geproduceerd door het Netherlands Media Art Institute, Montevideo/Time Based Arts
Interface ontwikkeld door STEIM (Studio for Electro-Instrumental Music)
Met steun van de Rijksakademie van beeldende kunsten