"Bulgarije heeft geen museum voor hedendaagse kunst, bijna geen financiële steun voor hedendaagse kunst en weinig kunstruimtes in het algemeen. Dit is een steeds terugkerend motief in het werk van Ivan Moudov, dat regelmatig rolverwisselingen speelt volgens de regels van specifieke systemen. In 2005 nodigde hij het publiek via billboards uit voor de opening van het eerste museum voor hedendaagse kunst "MUSIZ" in Sofia. Vele mensen kwamen en stonden uiteindelijk in een leegstaand, zojuist gerenoveerd treinstationsgebouw (MUSIZ, 2005). Voor het werk "Fragments” (box #1-4)", ontstaan tussen 2003 en 2007, stal hij op zijn internationale reizen kleine onderdelen uit kunstinstallaties, echter alleen die onderdelen die het totaalbeeld van de installaties niet verstoorden. Deze plaatste hij in een met rood leer beklede koffer die doet denken aan Marcel Duchamps koffers "boîtes-en-valise". Hij presenteerde de koffer op de 52ste Biënnale van Venetië in het Bulgaarse paviljoen. Op weliswaar legale, maar minstens zo bedenkelijke wijze bewees hij zijn ondernemersgeest door een naar verluidt Bulgaarse goocheltruc te verkopen (“The Romanian Trick”, 2008). Hij spendeerde de winst direct aan kunstwerken of ruilde de gehele installatie die uit de truc ontstond voor kunstwerken van andere kunstenaars om een collectie te vormen.
Naar aanleiding van een reeks kunstprojecten in de openbare ruimte die ik in 2009 samen met Britta Peters in Hamburg organiseerde, opende hij in een leegstaande speelhal een Bulgarian Institute of Culture (BIC) om delen van de collectie van het niet-bestaande MUSIZ te tonen. In werkelijkheid had hij de daar tentoongestelde werken geleend uit de kelder van een in Hamburg gevestigde collectie. Ze waren slecht als decor opgehangen en zichtbaar vanaf het raam terwijl de rijen bezoekers voor een gesloten deur stonden waarop een briefje hing met de mededeling: "coming back in 5 minutes."
Ivan Moudov ondermijnt de realiteit door zich de voorwaarden en zaken toe te eigenen waaruit die werkelijkheid is opgebouwd. Hij doet dat met zo'n conceptuele consequentheid dat zijn werken een eigen leven gaan leiden en zich ook staande weten te houden ver buiten deze aan de orde gestelde realiteit.
Als ik aan vergelijkbare projecten in W139 denk, is het geen toeval en wellicht zelfs tekenend voor Ivans werk dat ik het in verband kan brengen met zowel de expositie van Jonathan Monk en zijn naar kunst refererende en conceptuele uitgangspunt als met dat van de Experimental Jetset met de politiek doeltreffende bluf van de Provo-beweging.
Voor de voorruimte van W139 heeft Ivan onder de non-titel "%" een verhaal in vijf hoofdstukken samengesteld met bestaande en nieuwe werken. Zij presenteren zichzelf op minimale wijze, vragen om nader onderzoek, kunnen alleen worden ervaren door onze eigen participatie en vereisen ten slotte een hoop wind. Tegen de achtergrond van de Bulgaarse situatie en in relatie tot de Nederlandse bezuinigingen en de daarvoor gebruikte argumentatie komt de tentoonstelling over als één grote zwarte markt van eigen amusante spelregels. Kortom: Het kan ook goedkoper!"
Tim Voss, directeur W139