Ja, die revolutie zit er misschien wel aan te komen. Na de Youth-Generation, die zich kenmerkte door samenwerking, solidariteit en eensgezindheid, ontstond er behoefte aan innerlijke revolutie. Er was een hoop bereikt: emancipatie, rechten voor zwarte mensen, het recht om homoseksueel te zijn. Hoewel op die gebieden nog steeds een hoop te winnen valt is er toch al veel veranderd. De studentenrellen van de jaren '80 sluiten naar mijn mening die periode af. Zelfs de hippiecultuur was gevallen voor de kracht van de commercie en om nog meer te bereiken moesten mensen naar zichzelf gaan kijken. "Een beter milieu begint bij jezelf." Het individualisme vierde hoogtij.
Hoewel het dus lijkt, voor de generatie Y, dat zij nodig eens bij zichzelf te rade moeten gaan, ben ik juist van mening dat zij zich eens meer met elkaar moeten gaan bemoeien. De facade waarin die generatie zich beweegt is destructief en beweegt zijn deelnemers alleen maar verder uit elkaar. De ambitieuze houding, kenmerkend voor generatie IK/IK/IKKE, is een direct gevolg van het neoliberaal kapitalisme; concurrentie als motor van de samenleving. Omdat iedereen alleen maar zo met zichzelf bezig is worden de algemene belangen uit het oog verloren, met alle gevolgen van dien. Dat wordt nog eens versterkt door de houding waarbij het niet geoorloofd is om je rot te voelen, of iets lastig te vinden. Een generatie Y'er moet altijd lachen, altijd scoren.