Met een onstilbare honger naar kennis en een ongelooflijk brede interesse analyseerde en politiseerde zij in haar essays het dagelijks leven. Van fotografie tot camp, van porno tot politiek, van kunst tot hiv. ‘Be serious, Be passionate, wake up!’ was haar stelregel in het leven. Romans, essays, films en de dagboeken van Sontag vormen het uitgangspunt van deze trilogie, om verder in gesprek te gaan over serieusheid en betrokkenheid in de hedendaagse Nederlandse kunst, politiek en maatschappij.
In het tweede programma onderzoeken we de relatie tussen kunst en het politieke systeem waarbinnen het fungeert. Aan de hand van o.a. ‘Fascinerend Fascisme’, ‘Over fotografie’ en ‘Kijken naar de pijn van anderen’, gaan we in gesprek over uiteenlopende observaties van Sontag die - samenvattend - leiden tot de vraag hoe »vrij« kunst moet en/of mag zijn. Wat is de relatie tussen het kunstwerk en het maatschappelijke systeem waarbinnen de kunst gemaakt en gepresenteerd wordt? En wat is de functie en de verantwoordelijkheid van een kunstenaar in een gepolitiseerde context?
Daarnaast gaan we in gesprek over de schurende relatie tussen het afbeelden van menselijk lijden en esthetiek. Waar in de beeldenkunst het realistisch afbeelden van menselijk lijden vaak wordt gezien als banaal, wordt juist van de fotografie verwacht dat het ‘de waarheid’ moet tonen en niet een eigen interpretatie aan het menselijk lijden mag geven. Hoe verklaren we deze discrepantie?
De opinies van Sontag ten aanzien van al deze vragen rondom kunst en context vormt de rode draad in een avond waar beeldende kunst, fotografie en theater centraal staan.
Presentatie en redactie De Balie: Mirthe Frese