In haar onderzoek Justitia, the People’s Power and Mother Earth buigt Burgers zich over de spanning tussen milieubelangen en democratie waar rechters in klimaatrechtszaken mee geconfronteerd kunnen worden: enerzijds bestaat er internationale consensus over de noodzaak tot het nemen van maatregelen om klimaatverandering tegen te gaan, maar tegelijkertijd blijken zulke maatregelen impopulair en dus moeilijk te bereiken langs democratische weg. De vraag dringt zich op in hoeverre de rechter hier moet inspringen en moet opkomen voor belangen van dieren, natuurgebieden en toekomstige generaties. Aan de hand van politieke theorie over deliberatieve democratie en over milieu-ethiek probeert Burgers richtlijnen te ontwikkelen voor rechters die opereren binnen de kaders van het Europees privaatrecht.