1. The melt down of Bubblicious:
Aardbeiensmaak. Ingrediënten: suiker, glucosestroop, gom, aroma’s, voedingszuren (E330, E296), emulgator (zonnebloemlecithine), bevochtigingsmiddel (E422), palmpittenolie, kleurstof (E120), antioxidant (E321).
Proces
Ik gooide 10 bubbelgums in een hete koekenpan waarna deze vrijwel meteen smolten tot één geheel. Niet veel later vloeide er ook een olieachtige substantie uit deze massa. Deze substantie was waarschijnlijk een mengsel van suiker en smaakstoffen, aangezien het begon te karameliseren. Het brouwsel gaf een synthetische zoete, warme geur af die ontzettend onaangenaam was. Wanneer de gums lichtjes begonnen aan te bakken en te roken, besloot ik ze over te scheppen in metalen kom. Waarna ik het brouwsel verder au bain-marie liet smelten.
De textuur en kleur van de gesmolten bubbelgums is helemaal niet vergelijken met de gekauwde variant. De gesmolten bubblegums werden vrij taai en maakten het roeren moeilijk, terwijl een gekauwde variant elastischer wordt door te kauwen. Door het smeltproces werd de kleur steeds donkerder en sloeg dof uit. Het zag er allesbehalve smakelijk uit.
Resultaat
Hoewel de glanzende massa behoorlijk taai was, ging het modelleren toch eenvoudig. De gum voelde vettig en plakkerig aan, maar bleef niet aan je vingers kleven. Het verloor een groot deel van zijn elasticiteit, maar je kon deze voorzichtig uit elkaar rekken. Daarnaast ging het stol, en droogproces sneller dan anders, waarschijnlijk doordat er geen extra vocht aan toegevoegd was. Een gekauwde gum die gewoon uitgedroogd is, kan later nog vervormd worden. De gum uit mijn experiment was veranderd in een hard en breekbaar materiaal.
2. The melt down of Chewing gum FUN:
Ingrediënten: suiker, glucosestroop, gombasis, aroma, antioxidant: E320, glansmiddelen: E901, E903 en E904, verdikkingsmiddel: Arabische gom, bevochtigingsmiddel: glycerine, kleurstoffen: E100, E141, E160a, E163, E171 en E172. Kan sporen van melk en gluten bevatten.
Proces
Ik gooide 15 bubbelgums in een stoofpan gevuld met water en plaatste deze op een laag vuurtje. De suikerlaagjes rondom de gums loste langzaam op in het water tot enkel de ‘gombasis’ overbleef. Naarmate het water opwarmde, werden de gums zachter en kon ik ze plat duwen met een spatel. De gums hadden een holle kern, waardoor ik maar een kleine hoeveelheid gom over had. Daarnaast was het haast onmogelijk om alle individuele goms tot een gladde massa te samen te binden. Ik moest wachten tot het water volledig verdampt was. Ook in dit experiment vloeide er suiker uit het brouwsel en ik liet dit suikerachtige sausje verder inkoken. De gums haalde ik wel uit de stoofpan. Ik vond de verhouding tussen het gedeelte suiker en gom aanzienlijk groot.
Resultaat
De textuur van de gom was vrij zacht, elastisch en makkelijk te kneden. De gom had een matte kleur, voelde volledig droog aan en was totaal niet plakkerig. Nadat ik deze verder liet uitdrogen, kon ik opmerken dat het materiaal steviger en lederachtig geworden was. Het transparante goedje dat gescheiden werd van de gom goot ik over een vel bakpapier. Ik hoopte dat het transparante goedje na enige tijd zou stollen of uitharden. Helaas is het niet meer geworden dan een stroopachtige saus.
3. The melt down of Spearmint Sugar-Free Chewing Gum:
Met zoetstoffen. Ingrediënten: zoetstof (sorbitol, xylitol, aspartaam*, acesulfaam-K, maltito), gombasis, vulstof (E170, E341), zuurteregelaar (E500), aroma’s, kleurstof (E171), emulgator (lecithine), smaakversterker (E650), glansmiddel (carnaubawas). *bevat een bron van fenylalanine. Glutenvrij. Melkvrij.
Proces
Bij dit experiment combineerde ik de smelttechnieken van voorgaande experimenten. Ik loste eerst de glanzende suikerlaag van 17 gums op in een kom lauw water. Daarna depte ik de naakte gommetjes droog met keukenpapier en kieperden ze in de metalen kom. Ik koos voor de au bain-marie smelt methode, zodat ik een mooie gladde massa zou overhouden. Net als in de andere melt downs liep er een olieachtige substantie uit de massa, maar vormde een laagje rondom de massa. Bovendien was de warme muntgeur even ondraagelijk als de aardbeiengeur. 
Resultaat
De massa was kneedbaar, zacht en enorm kleverig. Als je de gum kneedde, dan werd het geheel elastischer maar kromp telkens geleidelijk terug in elkaar. Zelfs na het uitharden bleef de gom vettig aanvoelen. Ook liet ik een onaangeroerd stukje gom uitdrogen, maar dat was haast onmogelijk door de olieachtige laag. Dit experiment leek wat weg te hebben van een menselijke huid met zichtbare, zwetende poriën.
Nog meer ontdekken over kauwgom? Bekijk het artistieke onderzoek.