In het werk van Tom Claassen lijken de gebruikte materialen veelal niet wat ze zijn: gips doet zich voor als uiterst buigzaam materiaal; brons en keramiek stralen de zachtheid van textiel uit; polystyreen ontvouwt zich golvend in gordijnenplooien of is als tafelkleed gedrapeerd; zand is getransformeerd tot haardkleed en rubber is gevat in de geometrie van een industrieel ontwerp. De kunstenaar benadert zijn materialen heel lichamelijk, alsof je met levende huid in plaats van met een doods oppervlak te maken hebt. Al kijkend wil je de dingen aanraken: verifiëren met je handen wat je met je ogen niet gelooft. De kunstenaar onderzoekt hoe je met de buitenkant, de 'huid', de binnenkant kunt suggereren en die binnenkant is geheel overgeleverd aan de verbeelding van de kunstenaar. Vandaar dat zijn beesten een hoge mate van abstractie vertonen, want hij "hoeft niet iets te maken wat al bestaat".1
Karikaturale dieren
De veelal monumentale dieren zijn niet een directe afspiegeling van hun werkelijke verschijning. Ze zijn weinig gedetailleerd en doen opgeblazen of leeggelopen aan, waardoor ze iets karikaturaals uitstralen. Alsof ze zo zijn weggelopen uit een stripverhaal. Een hond als fontein, als parodie op het kwijlen van het beest. Alleen is de kwijl vervangen door water waar de mensen hun handen in kunnen wassen. Op wie is hier eigenlijk de parodie van toepassing?
Daniëlle Hofmans
Tom Claassen, 1964, Heerlen, Nederland
Zonder titel (vogel), 1998
Brons, 90 x 80 x 110 cm, editie 3/7
aankoop 1998, Museum De Paviljoens
Olifanten, 2000
beton, 7,00 x 6,80 x 10,70 meter
Almere Buiten, knooppunt A27 / A6
Collectie Rijkswaterstaat
De Appelhouten Mannen, 2001
brons, 0,50 x 3,10 x 1,50 meter
Almere Stad, Lumierepark (voorheen Eilandenbuurt Almere Buiten)
Lees het persoonlijke verhaal van kunstambassadeur Gérard Pillen over De Appelhouten Mannen van Tom Claassen.