Banham komt oorspronkelijk uit Londen, maar leefde vanaf eind jaren zestig tot het einde van zijn leven in de Verenigde Staten. Hij studeerde onder Anthony Blunt aan het Courtauld Institute of Art, en daarna onder Siegfried Giedion en Nikolaus Pevsner. Pevsner motiveerde hem om zich te specialiseren in de geschiedenis van de Modernistische architectuur. Dit resulteerde tot zijn eerste publicatie in 1936, Pioneers of the Modern Movement. Bij het Postmodernisme voelde Banham zich ongemakkelijk en hij besloot zich te richten op vooroorlogse Britse architectuur. Hij brak hiermee met utopisch en technisch formalisme.
Als professor gaf Banham les aan de universiteit van Londen, the State University of New York, Buffalo en in de jaren 80 aan de universiteit van Californie en Santa Cruz. Hij werd benoemd als Sheldon H. Solow professor aan het History of Architecture aan het instituut van de kunsten in New York. Deze benoeming gebeurde vlak voor zijn dood dus hij heeft in deze hoedanigheid nooit lesgegeven.