Krista van der Niet en Natascha Libbert presenteren nieuwe fotografische werken waarin hun karakteristieke en eigenzinnige beeldtaal hoogtij viert. Waar Van der Niet haar sculpturale stillevens nog verder sublimeert zoekt Libbert over haar eigen grenzen de dialoog in haar verstilde werken op.
De sculpturen die Krista van der Niet in haar studio assembleert zijn, in de foto's die ze daar vervolgens van maakt, omgeven met een oase van rust. Als foto worden deze sculpturen heldere hedendaagse stillevens die bijna schilderachtig aandoen. Van der Niet gebruikt de mogelijkheden van het traditionele stilleven en voegt daar haar eigen onderzoek aan toe om eigentijdse vragen te stellen. Doordat ze je als toeschouwer van een eenduidige betekenis onthoudt laat ze je associëren en gebruikt ze de ruimte in haar werk om je vast te houden in het beeld. Ondanks de vriendelijke, humoristische en uitgesproken esthetische benadering weet ze je terloops mee te nemen in haar ambivalentie ten opzichte van de consumptiemaatschappij.
Ondanks dat Natascha Libbert pas in 2009 afstudeerde aan de KABK, weten veel mensen dat zij haar camera richt op de barsten en scheuren van onze kunstmatig gecreëerde en gecontroleerde leefomgeving. De menselijke maakbaarheidsdrift en de kortstondige bevrediging uit succes worden vaak op scherpzinnige wijze in haar verstilde werk blootgelegd. In haar nieuwe werk neemt zij meer afstand van haar onderwerp en verruimt ze bewust haar focus om meer elementen onderdeel te maken van hetgeen ze bevraagt. Hierbij zet ze ook de deur open voor de makers en gebruikers van de ruimtes die zij vastlegt. Dit levert beelden op waarin de discussie nog verder oplaait, waarin je als toeschouwer niet alleen te maken krijgt met Libbert, maar ook met de gebruiker van de ruimte, die in een geheel eigen belevingswereld leeft.