Een andere video, genaamd Courtesies (Hoffelijkheden), snijdt de onderwerpen kindertijd en strenge opvoeding, de familie en de natie aan. De veeleisendheid van de gelijkvormigheid die de ouders op hun kinderen projecteren, verbergt een behoefte aan discriminatie en een impliciet racisme dat de artiest probeert bloot te leggen. Integratie is niet alleen iets dat migranten voor zichzelf wensen, het is ook een zware plicht voor diegenen die ons ontvangen en een last voor de komende generaties.
Deze twee groepen werk worden verbonden door het gevoel dat de hoofdrolspelers bij zich dragen, maar waar ze niet verantwoordelijk voor zijn: ze voelen zich ontwricht, hebben geen plek voor zichzelf. De ouderdom en de jeugd, de deportatie en de immigratie werken, door de zeer verschillende visuele reflecties, als conventionele kernen waarin de gevoelswaarden van de toeschouwer vrij spel hebben. Intermission is een installatie bestaande uit een lichtgevend doosje en een geluidskamer die het beeld vormen, en de muziek van een cassettebandje, gevonden in een vervallen theater in Glasgow. De boodschap van het liedje is een verzoek om geld te schenken aan de bouw van een weeshuis en roept impliciet het verleden op van het gebouw waarin Maison Descartes Amsterdam is gevestigd.
Vreemdelingen overal is een neoninstallatie die deel uitmaakt van de serie Foreigners everywhere en de ambiguïteit van deze uitdrukking verkent. Deze refereert zowel naar diegenen die nergens thuis zijn, als naar het gegeven dat er altijd overal vreemdelingen (zullen) zijn. De neoninstallatie fungeert als een soort ondertitel die samengaat met de context waarin deze zich bevindt, door steeds verschillende aspecten te belichten naar de omringende werkelijkheid.
Over Claire Fontaine:
Claire Fontaine is een kunstenaarscollectief dat in 2004 is opgericht en in Parijs gevestigd is. Het collectief, dat vernoemd is naar een bekend Frans merk voor schoolschriften, noemt zichzelf een “readymade artist” en maakt een vorm van neoconceptuele kunst die vaak lijkt op werk van andere kunstenaars. Ze gebruikt neon, video, beeldhouw-, schilder- en schrijfkunst. Haar werk kan omschreven worden als een openlijke ondervraging van de politieke onmacht en van de eigenaardigheidscrisis die de hedendaagse kunst lijkt te karakteriseren.
Lucky in the Misfortune is te zien van 12 december t/m 15 januari 2009 bij Maison Descartes. Gratis toegang. Maandag t/m donderdag : 10.00 tot 20.00 uur, tot 17.00 uur op vrijdag.
De officiële opening vindt plaats op donderdag 11 december om 18.00 uur.