Volksrekorders @ TENT

TENT. viert dit najaar haar tienjarig bestaan en presenteert van 9 september tot en met 15 november 2oo9 de jubileummanifestatie BLURRR. TENT. laat een nieuwe culturele praktijk zien waarin de jonge kunstenaar de grenzen van verschillende disciplines voorbijgaat en zich presenteert als homo universalis 2.o.

Al sinds de renaissance stelt de kunstenaar zich op als alleskunner en bestrijkt zijn werk meer terreinen dan alleen de beeldende kunst. Toch lijkt dankzij de mogelijkheden van het internet het multitasken ongemerkt de belangrijkste basis van het kunstenaarschap te zijn geworden. Kunstenaars zijn tegelijkertijd performer, zanger of vormgever. Ze werken afwisselend samen in collectieven, duo’s en groepen. Zij delen hun kennis of werk op netwerksites als Facebook, Hyves of MySpace en geven het publiek een actieve rol in hun werk. Met BLURRR stelt TENT. de vraag: Welke consequenties heeft dit voor hun artistieke praktijk en hoe zet deze beweging zich voort? En hoe moet de tentoonstellingsruimte zich tot kunstenaars verhouden die steeds een nieuwe presentatievorm kiezen?

‹‹ english ››

This autumn the Rotterdam exhibition space TENT. celebrates its tenth anniversary and presents the jubilee event BLURRR from 9 September to 15 November 2oo9. TENT. reveals a new cultural practice in which the young artist goes beyond the borders of different disciplines and presents him/herself as homo universalis 2.o.

Ever since the renaissance, artists have adopted the position of jack-of-all-trades and their work involves more fields than just that of visual art. And yet, thanks to the possibilities of the Internet, it seems that multitasking has become the most important basis for the practice of art without being noticed. Artists are simultaneously a performer, singer or designer. They work alternately in collectives, duos and groups. They share their knowledge or work on social network sites such as Facebook, Hyves or MySpace and assign the public an active role in their work. With BLURRR, TENT. poses the question: What consequences does this have for their artistic practice and how will this movement continue further? And how should the exhibition space relate to artists who constantly choose a new form of presentation?