De voor Semahs kunst typische gelaagdheid van de beelden krijgt in deze werken een letterlijke betekenis door de aan elkaar genaaide stapeling van transparante tekeningen op de bladmuziek van Bachs Die Kunst der Fuge.
De achtergrond van Joseph Semahs kunst wordt bepaald door de vraag naar identiteit. Leven in ballingschap betekent zowel vrijheid als ook de pijnlijke herinnering aan een sociale structuur, waar men deel van uitmaakte (ook dit als metafoor, die Semah op de kunstwereld projecteert). Spinoza en Celan zijn twee centrale figuren in de ideeënwereld van Semah. In 1995 wees auteur J. Felstiner in zijn biografie over Paul Celan op de eerste publicatie van het gedicht Todesfuge in een tijdschrift uit Boekarest en op de oorspronkelijke titel: Todestango. In de concentratiekampen speelden de orkesten tangomuziek bij de executies.