PO- en VO-scholen laveren continue tussen de eigen autonome onderwijskundige opdracht en datgene wat 'anderen' van hen verwachten of willen. Ouders die zich te veel of juist te weinig bemoeien met de ontwikkeling van hun kind. De overheid die schippert tussen democratische inspraak en autoritair beleid en haar lange termijn visie moeilijk kan verzoenen met de politieke winden. Het bedrijfsleven dat 21st century skills wil ontwikkelen en haar toekomstige werknemers klaargestoomd wil zien om te concurreren op internationaal niveau. De kunst- en cultuursector die het belang van creativiteit en artistieke expressie voorop stellen. De academische wereld die het kritisch denkniveau van leerlingen wil stimuleren. Enzovoort.
Tegelijkertijd zijn bovenstaande partijen als stakeholders onlosmakelijk verbonden aan scholen en is het van belang een goede balans te vinden tussen hen en de onderwijsprofessionals die de dagelijkse praktijk ten uitvoer brengen. Scholen die een goede balans vinden tussen de eigen autonome onderwijskundige opdracht en de veranderlijke maatschappij bieden de kans om het kloppende hart van de samenleving te zijn. Wat is er voor nodig om deze balans te vinden?
In 2 deelsessies gaan we hierover praten in kleine groepen van 10 bezoekers per tafel:
De Balie leert #9
over de autonome opdracht van de school
Zodra maatschappelijke problemen zich concreet aandienen wordt er al snel geroepen dat het onderwijs ze moet oplossen.
Van radicalisering tot leren programmeren, van democratische kernwaarden tot mindfullnesstraining: de school is de plek waar ouders, overheid en bedrijfsleven zich toe richten om de maatschappij 'van onderop' te verbeteren.
