Hij gaf ons wat sterke drank, iets wat ik nooit drink, dus ik vroeg de barkeeper het in de gootsteen te kieperen toen de oudere man niet keek. Toen hij erachter kwam dat ik uit Egypte kwam, werd hij helemaal opgewonden – zijn broer en diens gezin waren net terug van een vakantie in Egypte. De oudere man begon te praten over Egypte en alle mooie dingen daar, maar dwaalde al snel af naar de geschiedenis van Egypte en Israël.
Verbazingwekkend genoeg wist hij meer historische data en details over de oorlogen dan ik, maar zijn gezichtspunt verschoof al snel van het verdraaide en tendentieuze naar het regelrecht paranoïde en racistische. Hij riep uit dat Arabieren slecht en verkeerd zijn, en dat ze erop uit zijn om de joden te vermoorden.
Omdat ik me ongemakkelijk voelde en van onderwerp wilde veranderen, vroeg ik de barkeeper waarom er een bel aan de kassa hing. Ze antwoordde dat iedereen die de bel luidde een rondje gaf aan de hele bar. Opgewonden begon de oudere man de bel te luiden. Hij betaalde inderdaad een rondje voor iedereen.
Enigszins ontdaan verlieten mijn vriend en ik de bar. De eenzaamheid van de oudere man woog zwaar op mijn schouders toen ik naar huis liep.
Deze is voor mijn rekening
Ik ontmoette hier in de buurt een kunstenaar, die eerder artist-in-residence was geweest bij Townhouse, mijn galerie in Caïro. We besloten een biertje te gaan drinken, en oefenden zijn (nogal beperkte) Arabisch, toen een oudere Nederlandse man aan de bar nieuwsgierig werd en ons uitnodigde voor een drankje
