City of Quartz

Los Angeles leek volgens Davis eerst op een semiparadijs met vrije stranden, luxueuze parken en ‘cruising strips’, zijn deze publieke ruimtes meer en meer aan het verdwijnen. In plaats daarvan is er een ruimtelijke apartheid gekomen, die de mensen scheidt door middel van het al dan niet kunnen betalen van een geprivatiseerde publieke ruimte.
Een selecte groep moet de plaats innemen van de massa. De mensen binnen de omheinde gemeenschappen willen nieuwe grenzen oprichten om niet tot de mensen te behoren die op straat rondlopen. Daar bevinden zich niet alleen de mensen die een gevaar kunnen vormen, maar het zijn ook de mensen die zich niet kunnen verweren tegen welk gevaar dan ook. Er is de roep om een scheiding die verder gaat dan de omheining van de gemeenschap zelf. Om deze te verwezenlijken worden de zichtbare hekken versterkt door onzichtbare barrières. Voorbeelden hiervan zijn de afwezigheid van openbare toiletten in Los Angeles, en het verdwijnen van waterkraantjes.