In Tanzung vertrekt Jan Decorte voor het eerst resoluut vanuit beweging. Tijdens het repetitieproces ontwikkelen acteurs Sigrid Vinks en Tibo Vanden Borre en danseres Taka Shamoto divers materiaal: bewegingen, handelingen, gezongen fragmenten.
Decorte reageert daarop met dansimprovisaties, onder het motto ‘taking every movement serious’. Hij schreef ook zes gedichten over de liefde, met de nadruk op lust en begeerte. Het toneelbeeld is Decortiaans sober: een tafel met een beeldhouwwerk dat een forse stier voorstelt.
"Tanzung blijkt niet alleen de meest persoonlijke productie die hij maakte, zoveel eerlijke kwetsbaarheid op scène is ronduit prachtig."- Griet Op de Beeck in de Morgen
www.brakkegrond.nl