Op het eerste gezicht is THE UNBEARABLE PRESENCE OF ROOTS een klassieke videoinstallatie. Op grote schermen spelen zich scènes af die direct afkomstig lijken te zijn uit de hoogtijdagen van het melodrama: sterfscènes waarin stemmig verlicht de laatste liefdesverklaringen of bekentenissen afgelegd worden. Gaandeweg treedt een storend element de installatie binnen en vallen de acteurs uit hun rol. Ze worden overvallen door existentiële twijfel en doorbreken met hun gedrag de codes van de film. De 'realiteit' maakt plaats voor een anarchistische situatie waarin de toeschouwer niet meer kan vertrouwen op de geaccepteerde regels van de filmtaal. Wat eerst waarachtig, ontroerend en meeslepend was, lijkt nu manipulatief, misplaatst en dubbelhartig.
De installatie is een reflectie op hoe wij naar kunst en film kijken. De kunstgeschiedenis heeft op complexe wijze invloed op het maken van beeldende kunst en bepaalt wat de toeschouwer verwacht te zien. De sterfscènes verwijzen ook naar de dood van de acteur, die steeds vaker vervangen wordt door cgi's (computer generated images) in een niet-bestaande wereld die voor realistisch moet doorgaan. Maimon combineert een klassieke benadering van belichting, cameravoering en acteerwerk met kitscherige hyperrealiteit en schotelt zo de toeschouwer een vervreemdende en surrealistische ervaring voor.