Zijn liefde voor de muzikale en creatieve geest was Corbijn al geruime tijd bekend. Door zijn samenwerking met Don van Vliet, ook wel bekend als Captain Beefheart, over wie hij een korte film maakte (Some YoYo Stuff, 1993) werd hem ook de liefde voor de schilder duidelijk. Waarschijnlijk is deze mede bepaald door zijn grootvader, die schilder was. Ook het project strippinggirls dat hij samen met Marlene Dumas in 2000 naar buiten bracht had invloed op zijn belangstelling voor de schilder.
Anton Corbijn is geïnteresseerd in hoe kunstenaars worstelen met het creatieve proces, de pijn en het drama van de scheppingsdaad. Zijn monumentale zwart-wit portretten verenigen soberheid en esthetiek en vallen op door de weloverwogen en exacte wijze waarop het karakter van de geportretteerde is vastgelegd. In het werk toont zich Corbijn’s geconcentreerde blik, zijn gevoel voor verwondering en het vermogen zich in te leven in de ander.
Persoonlijke visie
Ondanks de stilering en de ogenschijnlijke onderkoeldheid van de beelden, geven deze foto’s van Anton Corbijn op een geheel eigen manier het gevoel van nabijheid. Dit wordt eerder bepaald door de visie van Corbijn dan door de mate waarop hij de geportretteerde kent. Zowel de gekozen vorm als het samenspel van zijn geconcentreerde blik en de ruimte die hij gedurende het ontstaansproces laat voor toeval zijn bepalend voor de kracht van dit werk. Corbijn toont in deze serie portretten een uiterst persoonlijke en beschouwende visie op kunstenaars die in menig opzicht bepalend zijn voor onze tijd en cultuur. Het sociale en psychologische bewustzijn dat Corbijn in deze portretten tentoonspreidt betrekken de kijker op onverwachte wijze bij de complexiteit van het creatieve proces en maken hen bewust van de worsteling die vaak gepaard gaat met het scheppen. De portretten werpen daardoor niet alleen een verhelderend licht op de kunstenaars die zijn vastgelegd, maar ook op de maker van deze intrigerende foto’s.
Invloed
Gedurende zijn lange loopbaan heeft het werk van Anton Corbijn een grote invloed gehad op de fotografie, vooral op het gebruik van portretfotografie in de internationale media. Zo was al in de atmosferische en vaak melancholische zwart-wit foto’s uit de beginjaren van zijn carrière een subtiele balans te vinden tussen documentair werk en portretfotografie. Het impliciet ter discussie stellen van de grenzen tussen verschillende fotografische genres kreeg later internationaal grote navolging.
Geen stereotypen
Corbijn is zich gedurende de jaren altijd blijven vernieuwen. Hij is zich naast de fotografie ook gaan toeleggen op grafisch ontwerp, het maken van videoclips en meer recentelijk op film. Bepalend voor de kracht van veel van zijn werk is dat het voortkomt uit een sterke persoonlijke betrokkenheid bij zijn onderwerp. Het resulteert in foto’s die sterk afwijken van de stereotype beelden die bestaan van beroemdheden. Veel foto’s van Corbijn kenmerken zich door het onverwachte inzicht dat wordt gegeven in de psyche van de geportretteerde. Zijn foto’s voegen altijd iets toe aan het bestaande en bekende. Juist hierdoor zijn in de loop der jaren talrijke foto’s van Corbijn uitgegroeid tot internationaal erkende iconen. De wereldberoemde foto’s van ondermeer David Bowie, Miles Davis, Tom Waits, Bono en Clint Eastwood zijn hiervan voorbeelden. Het is veilig te stellen dat wereldwijd hele generaties zijn opgegroeid met zijn foto’s.