Onder de titel Sceneries tonen Elodie Hiryczuk (Avignon 1977) en Sjoerd van Oevelen (Steenbergen 1974) een ensemble van vijf foto-werken, waarin ervaring en bewustzijn van ruimte, en met name de ruimte van het landschap, onderzocht worden. In deze werken zie je telkens een figuur: een jonge man of jonge vrouw (in één geval twee kinderen) die een handeling uitvoert op een zeer specifieke plaats maar in gedachten elders verkeert.
De praktijk van Hiryczuk/Van Oevelen is gebaseerd op een continue dialoog van twee individuen. Die dialoog gaat onder meer over het gegeven van het landschap, over het feit dat de natuurervaring in de westerse cultuur is geïnternaliseerd. Meer dan met, en in het landschap zelf leven we met beelden en met mentale constructies van de natuur. Daarbij is er een spanningsveld tussen de aard van die natuur, woest en/of idyllisch en de menselijke drang om de natuur te temmen, en haar een fijnzinnigheid toe te dichten die in gedachten gevangen en fysiek nagebootst kan worden. In hun oeuvre pogen de kunstenaars een vormentaal te ontwikkelen die recht doet aan deze innerlijke ervaring.
Hiryczuk/Van Oevelen exposeren vanaf 2002. De basis voor hun werk wordt gelegd tijdens het studieverblijf aan het Sandberg Instituut (1999-2001), hun onderzoek spitst zich in die jaren toe op het genoemde spanningsveld tussen de fysieke ervaring en de verbeelding van het landschap. Hun fascinatie gaat uit naar het verlangen de natuur na te maken en hoe dat in verschillende culturen gestalte krijgt.
Deze fascinatie komt tot uiting in een fijnbesnaard oeuvre. We noemen twee werken. Two Solitary Mountains (2002) was een installatie samengesteld uit een verhoogde houten vloer die de indeling van een huis nabootste. In een van de drie kamers lag een landschap in miniatuur van de heilige berg Fuji en de Mont Ventoux. Dit landschap was opgebouwd uit vele laagjes vilt. Een mooi, tot overpeinzing nodigend werk. In maart 2005 werd het project Landfall opgeleverd in de openbare ruimte van de Zuidas. Tien panoramafoto's van Surtsey, het jongste eiland ter wereld, ten zuiden van IJsland, werden als billboards verspreid over de jongste Amsterdamse zakenwijk. Surtsey is bijna even groot als de Zuidas. Dit maakte iets bijzonders mogelijk, namelijk de projectie van het oppervlak van een vulkanisch eiland op een nieuwe stedelijke zone. Beelden van een maagdelijke natuur, op een tiental plekken geplaatst, werden wonderlijke landmarks.
In het nieuwe ensemble Sceneries staat de intieme contemplatie van natuur centraal. In de galerie hangen vijf Andachtsbilder, lichtgevende voorstellingen van mensen in een binnen- of buitenscène. De speciale techniek van de foto-werken (lambdaprint op cibaclear in lichtbak) schenkt de beelden een enorme gedetailleerdheid. Voor vier van de foto's hebben de kunstenaars een perspectivische set gebouwd op basis van de axonometrie, bekend van bijv. Japanse houtsneden, met als resultaat een beeld waarin zichtlijnen parallel lopen en er geen verdwijnpunt voor de blik is. Deze keus voor een frontale uitbeelding van de ruimte resulteert, in samenhang met de ingetogenheid van de afgebeelde figuren, in stralende beelden, modern en sacraal.