Deze tentoonstelling, gebaseerd op het gelijknamige boek van Guus Luijters, brengt de personalia van bijna 18.000 in de Tweede Wereldoorlog vermoorde Joodse, Roma en Sinti kinderen bij elkaar. Van 3.000 kinderen is ook een foto gevonden, mede dankzij de jarenlange speurtochten van onderzoekster Aline Pennewaard.
De expositie bestaat uit drie delen:
1. Op de glazen wanden van de tentoonstellingsruimte worden de namen aangebracht van alle 18.000 uit Nederland gedeporteerde en vermoorde kinderen.
2. In de grote hal van het Stadsarchief komt een monumentale presentatie te staan: een zeventig meter lange tafel in vier delen waarop de teruggevonden foto’s van 2.900 kinderen te zien zijn, gerangschikt per transport.
3. In de tentoonstellingsruimte worden de verhalen van vijftien kinderen verteld. Hier zijn de documenten te zien waarop de kinderen worden vermeld, de transportlijsten en de kaarten van de Joodse Raad maar ook documenten uit het Stadsarchief, bijvoorbeeld de gezinskaarten of een aangifte van een gestolen fiets. Van sommige kinderen worden ook persoonlijke bezittingen getoond.
Een extra vitrine is gereserveerd voor foto’s en documenten die na de voltooiing van boek en tentoonstelling worden ingezonden. De zoektocht naar nieuw materiaal is met deze expositie namelijk niet afgesloten. Het idee is zoveel mogelijk kinderen weer een gezicht te geven om zo iets van hun identiteit te herstellen.
De keuze voor het Stadsarchief Amsterdam als locatie voor de expositie In Memoriam is ingegeven door de archivistische aard van het onderzoek door Guus Luijters. En meer dan de helft van de kinderen kwam uit Amsterdam; de meeste Nederlandse kinderen werden via Amsterdam naar doorgangskamp Westerbork getransporteerd.