Het betreft een video- en geluidsinstallatie van Monica Blok en Hadas Itzkovitch, beiden performer en videokunstenaar, en een installatie die Martie van der Loo, beeldend kunstenaar, in de museumtuin maakt. In de video- en geluidsinstallatie van Monica Blok en Hadas Itzkovitch wordt een momentopname geconstrueerd van vier verschillende vrouwen die op het punt staan om hun thuis voorgoed te verlaten. In een sfeervolle en poëtische enscenering voeren de vrouwen verschillende rituelen met hun haar uit, op de avond voor hun vertrek.
Gedachtestromen, weergegeven in monologues intérieurs, gebaseerd op herinneringen dragen zij als haar met zich mee en worden doorgegeven van mond tot mond, van generatie op generatie. De ervaringen van vele vrouwen die moeten vertrekken om zich elders te vestigen en daar hun leven weer op te pakken, zijn hierin verweven. De vrouwen dragen altijd hun oorsprong, hun wortels, net als haar, bij zich. Beide kunstenaars putten voor dit thema inspiratie uit hun persoonlijk leven en dat van hun (voor)ouders. De oudtestamentische vrouwen en moeders Sara, Rebekka, Lea en Rachel zijn eveneens een grote bron van inspiratie.
.
Hadas Itzkovitch en Monica Blok werken beiden op het gebied van beeldende kunst en performance. Monica Blok (1954) is geboren in Uruguay en heeft o.a. de Theaterschool in Amsterdam gedaan. Zij maakt performances en installaties met gebruik van nieuwe media, geeft les en werkt als dramaturg en regisseur. Hadas Itzkovitch (1977) is in Israël geboren en opgeleid tot klassiek danseres aan de English Royal Ballet School. Later heeft zij zich in Amsterdam gevestigd en de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag gedaan. Haar werk als performer en videokunstenaar is zowel in Nederland als in het buitenland vertoond. Itzkovitch en Blok hebben al eerder gezamenlijke projecten gerealiseerd. In hun werk gaan ze op zoek naar de eenvoud, de sensualiteit en de communicatie binnen de complexiteit van menselijke bewegingen en proberen telkens een nieuwe taal te vinden tussen beweging en nieuwe media.
Martie van der Loo maakt in de tuin van het museum een installatie waarin ‘haar’ als bron van kracht, vrijheid en bezieling wordt uitgebeeld. Het water en de planten worden meegenomen in de beweging van het haar. Het doel is een geheel van organische vormen te creëren. Het fascinerende aan het maken van een installatie is, volgens Martie van der Loo, dat met weinig materialen de ingreep in de te bewerken ruimte, in dit geval de tuin, plaats vindt.
Martie van der Loo (1945) studeerde aan de Ecole des Beaux-Arts in Parijs, de Accademia di Belle Arti in Florence en ze werkte in de marmergroeven van Pietra Santa in Italië. Martie werkt en exposeert geregeld in eigen land maar ook in landen als China en Spanje. Ze heeft meerdere opdrachten gekregen van gemeenten, musea en het bedrijfsleven, waaronder het G.E.B., het Belastingkantoor te Baarn en het Bijbels Museum in Amsterdam.