Although everyone is speaking up about globalization, the consequences of this debate –at least in the Netherlands- are practically invisible in the collections and exhibitions of Dutch art institutions. Western-European art and North-American art are represented. However, art of the BRIC countries is hard to find in our museums. Remarkable, if we consider their impressive local art histories. To inform ourselves on these subjects, we still have to visit the ethnological museums.
Aren’t we curious enough? Are we just waiting for the market to change? Or do we consider ‘modern art’ as a western thing? The way we approach ‘modern art’ in our debates assumes we consider it to be universal. However, we exclude a huge part of the world from this discussion. As a result there is a lack of knowledge of modern art in a global context. In this discussion we will investigate the reasons for this unawareness.
**
Hoewel iedereen de mond vol heeft van de globalisering, zien we daar – zeker in Nederland - maar weinig van terug in de programmering van kunstinstellingen en galeries, laat staan in collecties. West-Europa, Noord-Amerika, jazeker, maar kunst uit de BRICs? Vrijwel niks. En dit in weerwil van imponerende lokale kunstgeschiedenissen en eeuwenoude handelsbanden met ‘het Westen’. Maar om daar meer over te weten zijn we nog steeds aangewezen op de Volkenkundig Musea. Zijn we niet nieuwsgierig genoeg? Of zijn we gemakzuchtig en wachten we simpelweg op wat er zich aandient op de markt of/en in het buitenland? Of zijn we wellicht chauvinistisch en zien we de moderne kunst toch vooral als ‘ons ding’? De universele aanspraken die we de moderne kunst vaak in de mond leggen, lijken in tegenspraak met het feit dat verreweg het grootste deel van de wereld is uitgesloten van het testen van ons kunstbegrip. Het gevolg: een groot gebrek aan kennis van moderne kunst in een globale context.
In deze paneldiscussie wordt gekeken naar achterliggende oorzaken van dit gemis. Is het primaat van de Westerse institutionalisering van moderne kunst gaandeweg een gereedschap voor uitsluiting geworden? Moeten we de bewegingen van de kunstmarkt afwachten om onze geografische interesses op kunstgebied breder te ontwikkelen en zo ja, waarom is dit dan nog nauwelijks gebeurd in bijvoorbeeld Nederland? Of hebben de kunstinstellingen hier ook een zekere rol van aanjager te vervullen? En zo ja, waar te beginnen – is de wereld niet gewoonweg veel te groot om daar überhaupt over na te denken? Of is ‘de rest van de wereld’ onvermijdelijk voor de komende generaties goedbereisde kunstprofessionals?
Dit debat vindt plaats in het kader van het Amsterdam Art Weekend.
Redactie: Sarah Sluimer (De Balie), in samenwerking met Jelle Bouwhuis (Stedelijk Museum Amsterdam) en Adriana Gonzalez Hulshof (Amsterdam Art)