In het werk AAA...AAA van Marina Abramovic/Ulay wordt er al enigszins gebruik gemaakt van de mogelijkheden van de videocamera zelf. Langzaam zoemt de camera op het duo in terwijl zij onophoudelijk AAA roepen.
Eind zeventiger jaren treedt er een verandering op in het gebruik van video als registratiemiddel. Heel bewust kiest de kunstenaar(es) bij het vastleggen van zijn/haar aktie voor de juiste cameravoering, belichting e.d. en monteert vervolgens het materiaal zó, dat er een geheel nieuw werk ontstaat, geen 'real time' registratie meer, maar een authentiek videowerk.
Rose Finn-Kelsey toont in haar tape Glory waarvan het materiaal tijdens haar optreden werd opgenomen, een Blitzkrieg uitgevoerd door uitgeknipte figuurtjes van politici, heldinnen en helden, filmsterren, voorwerpen en voertuigen.
De kunstenares Michal Shabtay treedt in haar tape Amour Endormi wel zelf op, maar hoewel de tape performance-achtige aspekten vertoont werd het werk nooit live voor het publiek opgevoerd.