Play Van Abbe

Het museum in de 21e eeuw

28 Kas 2009
30 Haz 2011

Vanaf 28 november is Play Van Abbe 18 maanden lang het belangrijkste project voor het museum. Het is een veelzijdig programma met en rond de collectie van het Van Abbemuseum en beslaat het grootste deel van de expositieruimte. Een grootschalig collectief experiment dat bestaat uit tentoonstellingen, projecten, performances, interacties, lezingen en discussies.

Enlarge

Logo van abbe museum - Bron: van abbemuseum.nl

Met Play Van Abbe stelt het museum actuele vragen over de identiteit en het doel van een museum voor hedendaagse kunst in de 21e eeuw. Hoe kan een museum als plek voor inspiratie, verbeelding en reflectie vervullen? Hoe kan het zijn functie als kennisinstituut en collectief cultureel ‘geheugen’ verder uitbouwen? Hoe verhoudt het zich tot haar stad en de hedendaagse wereld? Het museum onderzoekt deze vragen op speelse, maar kritische wijze. Naast individuele kunstwerken en artistieke visies is er ruimte om het museum als model te onderzoeken en om belangrijke tentoonstellingen opnieuw te tonen. Kunstenaars, onderzoekers en historici uit binnen- en buitenland ontwikkelen samen met het museum en de collectie projecten, soms in samenwerking met de oorspronkelijke kunstenaar.

Tijdens Play Van Abbe wordt het museum als het ware binnenstebuiten gekeerd om vaste patronen te doorbreken. Aanleiding voor dit project zijn de wereldwijde sociale, economische, technologische en (geo)politieke veranderingen in de afgelopen twintig jaar. Welke invloeden hebben globalisering en online gemeenschappen op het museum? Hoe kunnen we ruimte creëren voor interpretatie reflectie in een schijnbaar doorlopend veranderende omgeving?

Play Van Abbe is onderverdeeld in vier delen, in de loop van 18 maanden. Deel 1, Het spel en de spelers, begint 28 november en loopt tot maart 2010. Hier stelt het museum de verhalen van kunstenaars en tentoonstellingsmakers centraal. In Herhaling: Zomeropstelling 1983 is een reconstructie te zien van de collectietentoonstelling van 1983, die werd ingericht door Rudi Fuchs en zijn conservatoren na zijn terugkeer van Documenta 7. Daarnaast geeft de tentoonstelling getiteld Strange and Close, samengesteld door de huidige directeur Charles Esche, een beeld van recente en oude aankopen in samenhang met de recente geschiedenis van het museum. Een intrigerende interpretatie van wat een collectie kan omvatten. Een derde belangrijk onderdeel is Rien ne va plus, een aantal werken en projecten van kunstenaars die vragen stellen over het proces van kennisvergaring binnen het museum, de kunst of de maatschappij. Zij stellen op speelse wijze onderwerpen ter discussie in de hoop bezoekers te stimuleren zich een eigen beeld te vormen over waar ze zijn en waar ze naar kijken.

Ieder deel kent een interventie of een interruptie: een project dat de grenzen verkent van hetgeen in een museum plaats kan vinden of zich erop richt om specifieke voorwaarden zichtbaar te maken. If I Can’t Dance, I Don’t Want To Be Part Of Your Revolution presenteert in Deel 1 het project Masquerade. In samenwerking met zes kunstenaars krijgen zij voor 24 uur de sleutels van het museum.
Deelnemers

Conservatoren

Christiane Berndes, Charles Esche, Annie Fletcher, Diana Franssen