Programma
Muziek
(Mad) Ed: 45 Singles only Admiral Freebee Arno Balthazar Beans & Fatback Ben Howard Beth Jeans Houghton Blaudzun C.W. Stoneking Caitlin Rose Caribou DAAU DJ Dab’s Brooklyn Soul Revue DJ's Dorléac El Pino & the Volunteers Flux Global Climax met DJ Tommi Gonjasufi (ft Psychopop) Hauschka Heavy Trash I Am Oak Isbells Jesca Hoop Jungle By Night Kalio Gayo Korai Öröm Modest Mouse Moss My Bubba & Mi Nevada Drive Nurses Oi Va Voi Palmbomen Pete and the Pirates Scram C Baby Selah Sue Soulclap met DJ St. Paul & Leroy Rey St Paul & Quasimodo Draaien Samen The Q4 The Sore Losers The Tallest Man On Earth The Upsessions The Whitest Boy Alive Tim Knol Timber Timbre Typhoon & New Cool Collective Unknown Pleasures met Gijsbert Kamer Veronica Falls Wolf Parade Yoshimi
Kunstprogramma
Op uitnodiging van Into the Great Wide Open kozen negen kunstenaars een plek op Vlieland om een nieuw werk te ontwikkelen. Vier jonge kunstenaars - Coen Hoogstraten, Anne Caesar, Marleen Andela en Floris Bovée- maakten geluids- en lichtkunstwerken die je kunt vinden als je het nachtelijk spoor volgt de bossen in. De vijfde jonge kunstenaar, Sjoukje Gootjes, heeft een enorme vogel ontwikkeld die je overdag in de bossen gaat tegenkomen. Kunstenares Titia Ex, al jarenlang bezig met lichtkunst, koos de sprookjesachtige IJsbaanvijver als locatie.
Overdag zijn er drie bijzondere kunstprojecten, van Maarten Vanden Eynde, Eric von Robertson en Ida van der Lee. Langs de vloedlijn lopen met Maarten, vliegeren met Eric of je bezinnen aan het tafeltje bij Ida... Even weg van de hectiek op het festivalterrein, ga je als je wilt de interactie aan. Let op de tijden in het programmaboekje als je hier wat van mee wilt maken.
Nieuw dit jaar zijn een aantal videokunstwerken, speciaal geprogrammeerd op passende locaties zoals de vuurtoren, het ijsbaanhuisje en de ehbo-container op het strand!
Tijden arttrail: start 10:00 uur
Arttrail@night: vrijdag en zaterdag, van 20:00 uur tot 01:00
Videokunstinstallaties
Manifest Destiny
In de vuurtoren het werk MANIFEST DESTINY (NL, 2008) van Margit Lucàcs & Persijn Broersen, een 'reis door een imaginaire kosmos", zoals zij zelf zeggen.
'Manifest Destiny' is een werk dat Broersen en Lukács maakten tijdens hun laatste jaar op de Rijksakademie. Het kader van deze kosmos wordt enerzijds gevormd door ons gekleurde voorstellingsvermogen en anderzijds door de menselijke drang - de 'Manifest Destiny' - om juist over deze grenzen heen te willen kijken en nieuw gebied te veroveren. Een fictieve wetenschapper in de voice-over, gebaseerd op interviews met werkelijke wetenschappers, doet jarenlang onderzoek naar buitenaardse planeten waar mogelijk leven is. Het beeldverhaal vertelt daarentegen over een reis binnen de bestaande kaders, namelijk een tocht langs verouderde visioenen van de maan en Mars, een imaginaire planeet, de woeste lege aarde en ten slotte een observatorium, het vertrekpunt naar het onbekende. De beelden zijn onder andere gemaakt op de hoogvlaktes van de Chileense Atacamawoestijn waar op 2500 meter hoogte uiterst gevoelige telescopen staan op zoek naar planeten buiten ons zonnestelsel die op de aarde lijken – de grens van wat we kunnen waarnemen in tijd en ruimte.
Nummer zeven: The Clouds Are More Beautiful From Above
Het zelfgemaakte ruimtevaartuig in de film NUMMER ZEVEN: THE CLOUDS ARE MORE BEAUTIFUL FROM ABOVE (NL, 2008) van Guido van der Werve ziet er uit alsof het wel moet falen. Het is een opzettelijk in retro-stijl ontworpen raket die doet denken aan raketten uit de jaren vijftig en die qua vormgeving meer verschuldigd is aan Ed Wood dan aan Star Trek. Te zien in de EHBO-container op het strand.
Als een reflectie op een persoonlijke droom belicht 'Nummer zeven' de mogelijkheid van mislukking die inherent is aan het creatieve proces, de kwetsbaarheid van het kunstenaarsbestaan en de gevaren die schuilen in het realiseren van een eigen visie. In het begin van de video is het beeld zwart. De verteller zegt iets over meteorieten en hoe hij als kind wakker lag, wachtend op een 'vallende ster'. Als hij er dan een zag wenste hij altijd hetzelfde, maar die wens kwam vervolgens nooit uit. Het melkwegstelsel komt even in beeld. Dan keert de camera terug naar de aarde, naar de woonruimte van de maker, waar door hem aan een raket wordt gewerkt. Geduldig en zorgvuldig worden alle onderdelen verzameld en gemonteerd en als de raket af is wordt hij op een avond vlak voor zonsondergang naar een open plek langs een bosrand gedragen en daar geïnstalleerd. Als de muziek stopt blijft alleen het wapperende geluid van de wind in de microfoon. Zal de raket van start gaan?
Heliocentric
We weten dat de aarde zich in een baan rond de zon beweegt – maar het is meestal vrijwel onmogelijk ons daar in ons dagelijks leven een visuele voorstelling van te maken. In tegendeel: we zien de zon rondom ons bewegen. De Semiconductor-kunstenaars Ruth Jarman en Joe Gerhardt zijn geïnteresseerd in onzichtbare natuurkundige verschijnselen – en in 'HELIOCENTRIC' (UK, 2010) is het hen gelukt om door middel van van time-lapse fotografie en astronomische tracking de baan van de zon over een reeks landschappen te volgen: de daken van een stadslandschap, een tuin, een bos, een kas. Gevoelsmatig lijken al die landschappen in een pan shot langs de camera te schuiven, terwijl de zon in het centrum van elk kader blijft staan, hierdoor kunnen we ons een beeld vormen van het draaien van de aarde en haar baan rond de zon. Samen met de intense soundtrack van BJ Nilsen een adembenemende ervaring te zien op drie schermen in het houten huisje bij de ijsbaan.
Kempinski
Het gevoel dat je in KEMPINSKI bekruipt is bevreemdend en verontrustend. Een man komt tevoorschijn uit het duister en verteld met aarzelende stem over een wereld waarin hij de enige overgebleven mens is: zijn enige metgezellen zijn koeien, die om hem heen grazen en loeien. Hij beschijft hoe zijn nieuwe koeienbaby wordt gedoopt onder begeleiding van een runder-orkest. In de tegenwoordige tijd gesproken, is deze toekomstvisie nogal griezelig. Neïl Beloufa omschrijft zijn film als een “etnologische sci-fi documentaire. De Frans-Algerijnse kunstenaar reisde naar Mali en vroeg mensen de toekomst te beschrijven en erover te spreken in de tegenwoordige tijd. Een betrekkelijk eenvoudige premisse, waardoor op een wonderbaarlijke manier het terrein wordt verkend tussen feit en fictie, het vertrouwde en het exotische, tussen het gewicht van het nu en wat er komen gaat. Geïnterviewden spreken over pratende machines, teleportatie, instante bevrediging van al je verlangens... Alles is gefilmd in stereotypische “niet westerse” settings: de jungle bij nacht, een armoedige stacaravan, insecten flikkeren in het schijnsel van de electrische verlichting. Maar de hoopvolle, poëtische en spirituele fantasieën ondergraven onze verwachtingen over Afrika. Poëzie in de nacht op een open plek in het bos vlakbij het IJsbaanpad.