Karlheinz Stockhausen en Mauricio Kagel. Beiden waren ze aanjagers van de vernieuwende ideeën van de fameuze Darmstädter Ferienkursen in de jaren vijftig. Beiden behoorden ze decennia lang tot de boegbeelden van de hedendaagse muziek in Duitsland en ver daarbuiten. En toch zijn er nauwelijks groter antipoden te bedenken dan deze twee reuzen van de muziek na de Tweede Wereldoorlog. In het begin van hun loopbaan werkten ze nog wel eens samen, maar al gauw werden ze elkaars tegenpool door totaal verschillende opvattingen over muziek. Het samenbrengen van beide heren in één festival, is dus niet van enige ironie gespeend. Dat is trouwens waaraan het de eerste, Stockhausen, helemaal ontbrak, en precies die brandstof waarop de muziek van de tweede, Kagel, in bijna al zijn werken opereerde. De late Stockhausen was spiritueel en mystiek geïnspireerd, Kagel waarlijk humoristisch en tongue-in-cheek: hij was een van de weinige componisten die humor echt in zijn muziek wist te verwerken. Sommige van Kagels werken, waaronder Exotica, zijn ronduit hilarisch.
Tijdens ons festival hebben we een keuze gemaakt uit de lange carrière van beide componisten, samen met enkele ensembles die heel nauw met beiden samenwerkten: Ensemble Modern (Frankfurt), Musikfabrik (Keulen) en Asko|Schönberg. Ook Calefax en het Nieuw Ensemble verlenen hun medewerking.
Een 'in memoriam' dus én een 'lang zullen ze leven' van twee grootheden die de muziek van onze tijd diepgaand hebben bepaald. En een kleine ode aan hun onsterfelijke composities en geniale ideeën waarmee verschillende generaties van componisten van allerlei soort aan het werk zijn gegaan.
